Erysipelas is een infectie van de oppervlakkige laag van de huid die rode, ontstoken en pijnlijke wonden veroorzaakt en zich voornamelijk op de benen, het gezicht of de armen ontwikkelt, hoewel het overal op het lichaam kan voorkomen.
Deze ziekte komt vaker voor bij mensen ouder dan 50 jaar, zwaarlijvig of diabetisch en wordt meestal veroorzaakt door een bacterie genaamd Streptcoccus pyogenes , die ook een ernstiger vorm van de ziekte kan veroorzaken, genaamd bulleuze erysipelas, die wonden veroorzaakt. met bellen met heldere, gele of bruine vloeistof.
Erysipelas is te genezen wanneer de behandeling snel wordt gestart met antibiotica onder begeleiding van een huisarts of dermatoloog, zoals penicilline, maar in sommige gevallen kan deze ziekte opnieuw optreden of zelfs chronisch worden en moeilijker te elimineren zijn.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van deze ziekte treden meestal abrupt op en kunnen gepaard gaan met koorts boven de 38º en koude rillingen. De meest voorkomende zijn:
- Rode zweren op de huid, ontstoken en pijn;
- Branderig gevoel in het getroffen gebied;
- Rode vlekken met hoge en onregelmatige randen;
- Blaarvorming en verduistering van het getroffen gebied, in de meest ernstige gevallen bulleuze erysipelas genoemd.
Als de laesie niet snel wordt behandeld, is het bovendien mogelijk dat de bacteriën pusophoping veroorzaken, huidnecrose veroorzaken of de bloedbaan bereiken, waardoor een wijdverspreide infectie en zelfs het risico op overlijden ontstaat.
Wanneer de infectie de diepste lagen van de huid bereikt, wordt de laesie infectieuze cellulitis genoemd. Lees meer over deze ziekte bij symptomen en behandeling van infectieuze cellulitis.
Oorzaken van erysipelas
Erysipelas is niet besmettelijk, zoals het gebeurt wanneer bacteriën die het lichaam koloniseren door een of andere ingang door de huid dringen, meestal een wond, insectenbeet, chronische veneuze zweer, onjuist hanteren van nagels of winterhanden en voetschimmel, bijvoorbeeld, en om deze redenen komt het vaker voor dat erysipelas op de voeten en benen optreden.
Iedereen kan deze infectie ontwikkelen, maar degenen met een verzwakt immuunsysteem, zwaarlijvige of slechte bloedsomloop zijn het meest vatbaar. De beste manier om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen, is huidwonden goed te behandelen en te beschermen, zodat ze niet kunnen worden geïnfecteerd. Leer hoe een verband moet worden aangebracht om de wond te beschermen.
De belangrijkste bacterie is Streptcoccus pyogenes, ook bekend als bèta-hemolytische streptokokken van groep A, maar ook andere bacteriën die op de huid leven, kunnen deze laesies veroorzaken, zoals Staphylococcus aureus . Deze bacteriën bereiken huidlagen en lymfatische weefsels, waar ze verwondingen en ontstekingen veroorzaken, die de ziekte veroorzaken.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose van erysipelas wordt gesteld door de huisarts of dermatoloog, door de symptomen van de ziekte te observeren, en het is over het algemeen niet nodig om andere specifieke tests uit te voeren.
Dus zodra de eerste symptomen verschijnen, is het belangrijk om naar de dokter te gaan, zodat de ziekte snel kan worden geïdentificeerd en behandeld om complicaties zoals lymfoedeem, olifantsziekte of gegeneraliseerde infectie te voorkomen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Erysipelas kan thuis worden behandeld met de inname van antibiotica, zoals penicilline, amoxicilline of ciprofloxacino, die ongeveer 10 tot 14 dagen moeten worden ingenomen, volgens de instructies van de arts.
Antibiotica in de ader kunnen worden toegediend in situaties van uitgebreidere verwondingen of wanneer het de bloedbaan bereikt, zoals bij bloedvergiftiging. Wanneer het probleem erysipelas bullosa is, kan het naast het gebruik van antibiotica ook nodig zijn om crèmes te gebruiken om de aangetaste huid door te geven en de symptomen te verbeteren, die meestal fusidinezuur of zilversulfadiazine bevatten.
In het geval van mensen met chronische of terugkerende erysipelas, kan het nodig zijn om benzathinepenicilline, intramusculair, om de 21 dagen te gebruiken om een effectievere strijd te leveren tegen de bacteriën die in de regio leven.
Bij ernstige verwondingen, zoals necrose en etterende afscheiding, kan een chirurgische ingreep nodig zijn, waarbij grote delen van de dode huid en etter worden verwijderd en gedraineerd.
Thuisbehandeling optie
Om het herstel te vergemakkelijken, wordt het aanbevolen om, naast de behandeling met antibiotica, het aangetaste ledemaat te laten rusten en op te heffen als de ziekte zich voordoet in de benen of armen. Naast deze zorg kan voor sommige mensen met gezwollen benen het gebruik van elastische kousen of het aanbrengen van koude, natte kompressen in een infusie van jeneverbes over de aangetaste gebieden aangewezen zijn. Kijk hoe u dit huismiddeltje kunt bereiden dat alleen met medeweten van de arts mag worden gebruikt.