Vage zenuw: wat het is, anatomie en belangrijkste functies

De nervus vagus, ook bekend als de pneumogastrische zenuw, is een zenuw die van de hersenen naar de buik loopt en langs zijn pad aanleiding geeft tot verschillende takken die verschillende cervicale, thoracale en abdominale organen innerveren, met sensorische en motorische functies, belangrijk zijn voor het behoud van vitale functies, zoals bijvoorbeeld hartslag en arteriële regulatie.

Het paar nervus vagus, gelegen aan elke kant van het lichaam, is het 10e paar van in totaal 12 craniale paren die de hersenen met het lichaam verbinden. Omdat hersenzenuwen Romeinse cijfers worden genoemd, wordt de nervus vagus ook wel het X-paar genoemd en wordt deze beschouwd als de langste van de hersenzenuwen.

Bepaalde prikkels voor de nervus vagus, veroorzaakt door angst, angst, pijn, temperatuurveranderingen of simpelweg door lang te staan, kunnen de zogenaamde vasovagale syncope veroorzaken, waarbij de persoon intense duizeligheid of flauwvallen kan ervaren, aangezien deze zenuw kan een daling van de hartslag en bloeddruk veroorzaken. Begrijp wat vasovagale syncope is en hoe u deze moet behandelen. 

Anatomie van de nervus vagus

Craniale paren Oorsprong van de nervus vagus

De nervus vagus is de grootste hersenzenuw en vindt zijn oorsprong aan de achterkant van de wervelkolombol, een hersenstructuur die de hersenen met het ruggenmerg verbindt en de schedel verlaat via een opening die het foramen jugularis wordt genoemd en langs de nek en borst loopt tot hij eindigt in de maag.

In de loop van de nervus vagus innerveren het de keelholte, het strottenhoofd, het hart en andere organen, waardoor de hersenen waarnemen hoe deze organen zijn en verschillende van hun functies reguleren.

Hoofdfuncties

Enkele van de belangrijkste functies van de nervus vagus zijn:

• Reflexen van hoesten, slikken en braken;
• Samentrekking van stembanden voor stemproductie;
• Controle van hartcontractie;
• Verlaagde hartslag;
• Ademhalingsbewegingen en vernauwing van de bronchiën;
• Coördinatie van slokdarm- en darmbewegingen en verhoogde maagsecretie;
• Zweetproductie.

Bovendien deelt de nervus vagus enkele van zijn functies met de glossofaryngeale zenuw (IX-paar), vooral in de nek, die verantwoordelijk is voor het smaakgevoel, waar de nervus vagus meer verwant is aan zuur en glossofaryngeaal met een bittere smaak.

Vaguszenuw verandert

Een verlamming van de nervus vagus kan slikproblemen, heesheid, moeilijk spreken, samentrekkingen van de spieren van de keelholte en het strottenhoofd, en veranderingen in bloeddruk en hartslag veroorzaken. Deze verlamming kan optreden als gevolg van trauma, verwondingen bij operaties, compressies door tumoren of bepaalde neurologische syndromen.

Bovendien zijn er situaties die overmatige stimulatie van de nervus vagus veroorzaken, waardoor een situatie ontstaat die vagale syncope of flauwvallen wordt genoemd. Het komt meestal voor bij jonge mensen en is te wijten aan een verlaging van de hartslag en bloeddruk als gevolg van zuurstofgebrek in de hersenen, waardoor flauwvallen ontstaat. Kijk wat u moet doen in geval van flauwvallen.

Vagale syncope kan worden veroorzaakt door:

• Blootstelling aan hitte;
• Sterke emoties, zoals woede;
• Langdurig bestaan;
• Temperatuurveranderingen;
• Doorslikken van zeer groot voedsel;
• Op grote hoogte zijn;
• Voel honger, pijn of andere onaangename ervaringen.

De stimulatie van de nervus vagus kan ook worden gedaan door middel van een massage aan de zijkant van de nek. Soms wordt de vagale manoeuvre uitgevoerd door artsen in een noodgeval om hartritmestoornissen te regulariseren.