Het vaccin tegen hondsdolheid bij mensen is geïndiceerd voor de preventie van hondsdolheid bij kinderen en volwassenen en kan worden toegediend voor en na blootstelling aan het virus, dat wordt overgedragen via de beet van een hond of andere besmette dieren.
Hondsdolheid is een ziekte die het centrale zenuwstelsel aantast, wat leidt tot hersenontsteking en meestal tot de dood leidt als de ziekte niet goed wordt behandeld. Deze ziekte kan worden genezen als de persoon medische hulp zoekt zodra hij is gebeten, om de wond te reinigen en te desinfecteren, het vaccin te krijgen en indien nodig ook immunoglobulines te nemen.
Waar is het voor
Het vaccin tegen hondsdolheid dient ter voorkoming van hondsdolheid bij mensen voor of na blootstelling aan het virus. Hondsdolheid is een dierziekte die mensen kan treffen en een ontsteking van de hersenen veroorzaakt, die meestal tot de dood leidt. Leer hoe u hondsdolheid bij mensen kunt identificeren.
Het vaccin stimuleert het lichaam om zijn eigen bescherming tegen de ziekte te produceren, en het kan worden gebruikt om rabiës vóór blootstelling te voorkomen, geïndiceerd voor mensen die vaak worden blootgesteld aan besmettingsgevaar, zoals dierenartsen of mensen die in het laboratorium met het virus werken. bijvoorbeeld, evenals bij preventie na vermoedelijke of bevestigde blootstelling aan het virus, overgedragen door beten of schrammen van geïnfecteerde dieren.
Wanneer moet u het vaccin krijgen?
Dit vaccin kan vóór of na blootstelling aan het virus worden ingenomen:
Preventieve vaccinatie:
Deze vaccinatie is geïndiceerd voor de preventie van rabiës vóór blootstelling aan het virus en moet worden toegediend aan mensen met een hoog risico op besmetting of met een permanent risico, zoals:
- Mensen die in een laboratorium werken voor de diagnose, het onderzoek of de productie van rabiësvirussen;
- Dierenartsen en assistenten;
- Houders van dieren;
- Jagers en bosarbeiders;
- Boeren;
- Professionals die dieren voorbereiden op tentoonstelling;
- Professionals die natuurlijke holtes bestuderen, zoals grotten bijvoorbeeld.
Bovendien moeten mensen die naar plaatsen met een hoog risico reizen ook dit vaccin krijgen.
Vaccinatie na blootstelling aan het virus:
Vaccinatie na blootstelling moet onmiddellijk worden gestart bij het laagste risico op besmetting met het rabiësvirus, onder medisch toezicht, in een gespecialiseerd behandelcentrum voor rabiës. Daarnaast is het erg belangrijk om de wond lokaal te behandelen en indien nodig immunoglobulinen in te nemen.
Hoeveel doses u moet innemen
Het vaccin wordt intramusculair toegediend door een gezondheidswerker en het vaccinatieschema moet worden aangepast aan de immuunstatus van de persoon tegen rabiës.
In het geval van pre-blootstelling bestaat het vaccinatieschema uit 3 doses van het vaccin, waarbij de tweede dosis 7 dagen na de eerste dosis moet worden toegediend, en de laatste 3 weken later. Bovendien is het nodig om elke 6 maanden een booster te maken voor mensen die met het levende rabiësvirus omgaan, en elke 12 maanden voor mensen die voortdurend risico lopen op blootstelling. Voor mensen die niet aan het risico zijn blootgesteld, wordt de booster 12 maanden na de eerste dosis en daarna om de 3 jaar gedaan.
Bij behandeling na blootstelling hangt de dosering af van de immunisatie van de persoon, dus voor degenen die volledig zijn geïmmuniseerd, is de dosering als volgt:
- Vaccinatie jonger dan 1 jaar: geef 1 injectie na de beet;
- Vaccinatie gedurende 1 jaar en korter dan 3 jaar: geef 3 injecties, 1 direct na de beet, nog een op de 3e en 7e dag;
- Vaccinatie ouder dan 3 jaar of onvolledig: dien 5 doses van het vaccin toe, 1 onmiddellijk na de beet en de volgende op de 3e, 7e, 14e en 30e dag.
Bij niet-geïmmuniseerde personen dienen 5 doses van het vaccin te worden toegediend, één op de dag van de beet en de volgende op de 3e, 7e, 14e en 30e dag. Als de verwonding ernstig is, moeten bovendien immunoglobulinen tegen rabiës worden toegediend samen met de eerste dosis van het vaccin.
Mogelijke bijwerkingen
Hoewel zeldzaam, kunnen bijwerkingen optreden zoals pijn op de toedieningsplaats, koorts, malaise, pijn in de spieren en gewrichten, zwelling van de lymfeklieren, roodheid, jeuk, blauwe plekken, vermoeidheid, griepachtige symptomen, hoofdpijn, duizeligheid en sufheid. koude rillingen, buikpijn en misselijkheid.
Minder vaak kunnen ernstige allergische reacties, acute hersenontsteking, toevallen, plotseling gehoorverlies, diarree, netelroos, kortademigheid en braken optreden.
Wie mag dit medicijn niet gebruiken
In gevallen waarin een vaccinatie vóór blootstelling is bedoeld, is het niet aan te raden om dit te doen bij zwangere vrouwen, of bij mensen met koorts of een acute ziekte, en moet de vaccinatie worden uitgesteld. Bovendien mag het ook niet worden gebruikt bij mensen met een bekende allergie voor een van de componenten van het vaccin.
In gevallen waar blootstelling aan het virus al heeft plaatsgevonden, is er geen contra-indicatie, aangezien de ontwikkeling van een rabiësvirusinfectie, indien onbehandeld, meestal tot de dood leidt.