Tracheitis komt overeen met een ontsteking van de luchtpijp, een orgaan van het ademhalingssysteem dat verantwoordelijk is voor het geleiden van lucht naar de bronchiën. Tracheitis is zeldzaam, maar komt vooral voor bij kinderen en is meestal het gevolg van infectie door virussen of bacteriën, voornamelijk die van het geslacht Staphylococcus en Streptococcus .
Het belangrijkste teken van tracheitis is het geluid dat het kind maakt bij het inademen, het is belangrijk om naar de kinderarts te gaan zodra dit symptoom wordt waargenomen, zodat de behandeling start en complicaties worden vermeden. De behandeling wordt meestal gedaan met antibiotica volgens het geïdentificeerde micro-organisme.
Tracheitis Symptomen
Aanvankelijk zijn de tekenen en symptomen van tracheitis vergelijkbaar met elke andere luchtweginfectie die zich in de loop van de tijd ontwikkelt, waarvan de belangrijkste zijn:
- Geluid bij het inademen, zoals een stridor;
- Ademhalingsmoeilijkheden;
- Vermoeidheid;
- Malaise;
- Hoge koorts;
- Droge en frequente hoest.
Het is belangrijk dat tracheitis snel wordt opgespoord en behandeld, omdat er een risico bestaat op een plotselinge daling van de bloeddruk, ademhalingsfalen, hartproblemen en sepsis, wat gebeurt wanneer de bacterie de bloedbaan bereikt en een risico voor het leven van de persoon vormt.
De diagnose tracheitis moet worden gesteld door een kinderarts of huisarts op basis van de beoordeling van tekenen en symptomen die door de persoon worden gepresenteerd. Daarnaast kunnen andere onderzoeken worden aangevraagd, zoals laryngoscopie, microbiologische analyse van tracheale secretie en radiografie van de nek, zodat de diagnose kan worden gesteld en de behandeling kan worden gestart. Röntgenfoto's van de nek worden voornamelijk gevraagd om tracheitis te onderscheiden van kroep, wat ook een luchtweginfectie is, maar wordt veroorzaakt door virussen. Lees meer over de croupe.
Hoe is de behandeling
Behandeling voor tracheitis wordt meestal gedaan met maatregelen ter ondersteuning van ademhalingsongemakken, zoals verneveling, neuskatheter met zuurstof en zelfs orotracheale intubatie in de meest ernstige gevallen, respiratoire fysiotherapie en het gebruik van antibiotica, en het gebruik van cefuroxim wordt voornamelijk aanbevolen door de arts. of ceftriaxon of vancomycine, afhankelijk van het aangetroffen micro-organisme en zijn gevoeligheidsprofiel, gedurende ongeveer 10 tot 14 dagen of volgens medisch advies.