Het leukogram is een onderdeel van de bloedtest die bestaat uit het evalueren van de leukocyten, ook wel witte bloedcellen genoemd, de cellen die verantwoordelijk zijn voor de verdediging van het organisme. Deze test geeft het aantal neutrofielen, staafjes of gesegmenteerde neutrofielen, lymfocyten, monocyten, eosinofielen en basofielen in het bloed aan.
Verhoogde leukocytwaarden, bekend als leukocytose, kunnen bijvoorbeeld optreden als gevolg van infecties of bloedaandoeningen zoals leukemie. Het tegenovergestelde, bekend als leukopenie, kan worden veroorzaakt door medicatie of chemotherapie. Zowel leukopenie als leukocytose moeten door de arts worden onderzocht om de beste behandeling op basis van de oorzaak vast te stellen. Lees meer over leukocyten.
Normale waarden van witte bloedcellen
De referentiewaarden voor het bloedbeeld variëren naargelang de leeftijd van de persoon en het laboratorium, met normale waarden als:
| Totaal aantal leukocyten | Neutrofielen | Lymfocyten | |
| 1e dag van het leven | 9.000 tot 30.000 / mm³ | 6.000 tot 26.000 / mm³ | 2.000 tot 11.000 / mm³ |
| Tussen 6 maanden en 2 jaar oud | 6.000 tot 17.500 / mm³ | 1.500 tot 8.500 / mm³ | 3.000 tot 9.500 / mm³ |
| Tussen 2 en 3 jaar oud | 5.500 tot 15.500 / mm³ | 1.500 tot 8.500 / mm³ | 2.000 tot 8.000 / mm³ |
| Tussen 3 en 6 jaar oud | 5.000 tot 14.500 / mm³ | 1.500 tot 8.000 / mm³ | 1.500 tot 7.000 / mm³ |
| Tussen 6 en 13 jaar oud | 5.000 tot 13.000 / mm³ | 1.800 tot 8000 / mm³ | 1.200 tot 6.000 / mm³ |
| Volwassenen | 4.500 tot 11.000 / mm³ | 1.800 tot 7.700 / mm³ | 1.000 tot 4.800 / mm³ |
Leukopenie treedt op wanneer leukocyten kleiner zijn dan 4.500 / mm³ bij volwassenen en leukocytose treedt op wanneer leukocyten groter zijn dan 11.000 / mm³, waarbij hun waarde hoger is dan de referentiewaarde.
Als u onlangs een aantal witte bloedcellen heeft gehad en u wilt weten wat de mogelijke oorzaak is van de toename of afname van het aantal witte bloedcellen, vul dan hieronder uw gegevens in:
Wat is de witte bloedcel
De witte bloedcel is nodig om het afweersysteem van het lichaam te beoordelen en zo te controleren op ontsteking of infectie. Deze test maakt deel uit van het volledige bloedbeeld en wordt gedaan door bloed af te nemen in het laboratorium. Vasten is niet nodig om de test uit te voeren, alleen als dit samen met andere tests wordt gevraagd, zoals bijvoorbeeld glucose- en cholesterolwaarden. Begrijp waar het voor is en hoe het bloedbeeld wordt gemaakt.
De afweercellen van het lichaam zijn neutrofielen, lymfocyten, monocyten, eosinofielen en basofielen, die verantwoordelijk zijn voor verschillende functies in het lichaam, zoals:
- Neutrofielen : ze zijn de meest voorkomende bloedcellen in het afweersysteem, zijn verantwoordelijk voor het bestrijden van infecties en kunnen wijzen op infectie door bacteriën wanneer de waarden worden verhoogd. Staafjes of staafjes zijn jonge neutrofielen en worden normaal gesproken in het bloed aangetroffen bij infecties in de acute fase. Gesegmenteerde neutrofielen zijn de volwassen neutrofielen en worden het meest aangetroffen in het bloed;
- Lymfocyten : Lymfocyten zijn verantwoordelijk voor het bestrijden van virussen en tumoren en het produceren van antilichamen. Bij vergroting kunnen ze bijvoorbeeld wijzen op een virale infectie, HIV, leukemie of afstoting van een getransplanteerd orgaan;
- Monocyten : dit zijn de afweercellen die verantwoordelijk zijn voor het fagocyteren van binnendringende micro-organismen, en ze worden ook wel macrofagen genoemd. Ze werken zonder onderscheid tegen virussen en bacteriën;
- Eosinofielen : worden de afweercellen geactiveerd bij allergie of bij infecties door parasieten;
- Basofielen : dit zijn de afweercellen die worden geactiveerd bij chronische ontsteking of langdurige allergie en onder normale omstandigheden wordt slechts 1% aangetroffen.
Aan de hand van het resultaat van het aantal witte bloedcellen en andere laboratoriumtests kan de arts correleren met de medische geschiedenis van de persoon en indien nodig de diagnose en behandeling vaststellen.