Hydrotherapie, ook wel aquatische fysiotherapie of aquatherapie genoemd, is een therapeutische activiteit die bestaat uit het trainen in een zwembad met verwarmd water, rond de 34ºC, om het herstel van bijvoorbeeld geblesseerde atleten of patiënten met artritis te versnellen.
Over het algemeen wordt hydrotherapie uitgevoerd door een fysiotherapeut en wordt het veel gebruikt door zwangere vrouwen en ouderen omdat het helpt bij de behandeling van:
- Artritis, osteoartritis of reuma;
- Orthopedische problemen, zoals breuken of hernia;
- Spierblessures;
- Gewrichtspijn;
- Zwelling in de benen;
- Ademhalingsmoeilijkheden;
- Neurologische problemen.
Hydrotherapie voor zwangere vrouwen moet worden aangegeven door de verloskundige en wordt meestal gebruikt om de bloedcirculatie te verbeteren, zwelling in de benen te verminderen en pijn in de rug, voeten en knieën te verminderen. Leer andere manieren om ongemak aan het einde van de zwangerschap te verlichten.
Wat zijn de voordelen
Bij hydrotherapie is het vanwege de eigenschappen van water mogelijk om de belasting van het gewicht van het lichaam op de gewrichten en botten te verminderen met behoud van de weerstand, waardoor spiergroei mogelijk is, maar zonder letsel in andere delen van het lichaam te veroorzaken. Bovendien zorgt het verwarmde water voor spierontspanning en pijnverlichting.
Hydrotherapie helpt om houdingsproblemen te verminderen en geeft een gevoel van welzijn over, verbetert het lichaamsbeeld van individuen en vergroot het zelfrespect. Het draagt ook bij aan:
- Spierversterking;
- Verlichting van spier- of gewrichtspijn;
- Verbetering van balans en motorische coördinatie;
- Bevordering van spierontspanning;
- Verminderde slaapstoornissen;
- Vermindering van stress en angst;
- Verhoogde amplitude van gewrichten;
Daarnaast draagt hydrotherapie ook bij aan het verbeteren van het cardiorespiratoire systeem, evenals aan wateraerobics, waarbij de geoefende oefeningen intenser zijn. Weet hoe u wateraerobics kunt onderscheiden van hydrotherapie.
Hydrotherapie-oefeningen
Er zijn verschillende technieken en therapeutische aquatische hydrotherapie-oefeningen, die moeten worden begeleid door een fysiotherapeut, zoals:
1. Slechte ragaz
Deze techniek wordt gebruikt om de spieren te versterken en opnieuw te trainen en om het strekken van de romp te bevorderen. Over het algemeen staat de therapeut en gebruikt de patiënt drijvers op cervicaal, bekken en indien nodig enkel en pols.
Meestal wordt deze methode gebruikt bij mensen met verwondingen aan het centrale zenuwstelsel, orthopedische aandoeningen of mensen met een verminderd bewegingsbereik, zwakte, pijn of lage rugpijn.
2. Integrale ontspanning in het water
Deze techniek maakt gebruik van de eigenschappen van verwarmd water, tussen 33º en 35ºC, en heeft een ontspannend effect op het autonome zenuwstelsel. Tijdens inspanning wordt romprotatie en strekken bevorderd, met ritmische en herhaalde bewegingen, waarbij visuele, auditieve en sensorische stimuli afnemen.
Over het algemeen is deze techniek geïndiceerd voor mensen met orthopedische problemen, na een wervelkolomoperatie, lage rugpijn, met herhaaldelijk overbelastingsletsel en werkgerelateerde beroepsziekten en voor mensen met een verminderd bereik of bewegingspijn of mensen met neurologische problemen.
3. Watsu
De Watsu wordt ook vastgehouden in een plas warm water, ongeveer 35 ° C, door middel van specifieke technieken die bewegingen, wendingen en strekkingen uitvoeren, is het ontgrendelpunt van fysieke en mentale spanningen. In deze sessies worden specifieke oefeningen gedaan die rekening houden met de ademhaling en houding van de persoon.
Deze methode is geïndiceerd voor gevallen van fysieke en mentale stress, angst, angst, slapeloosheid, spierpijn, migraine, gebrek aan aanleg, depressie, acute en chronische spanningen, zwangere vrouwen, mensen met emotionele blokkades, onder anderen.
4. Halliwick
Ook wel het 10-puntenprogramma genoemd, het is een proces waarbij de patiënt werkt aan ademhaling, balans en bewegingsbeheersing, waardoor het motorisch leren en functionele onafhankelijkheid verbetert, waardoor de persoon beter in staat is om moeilijke bewegingen en activiteiten te initiëren en uit te voeren. uitgevoerd op de grond.
Deze methode wordt uitgevoerd met vrijwillige bewegingen van de persoon, zelfs als hij een gebrek aan mobiliteit heeft.