Placenta-abruptie treedt op wanneer de placenta wordt gescheiden van de baarmoederwand, wat leidt tot ernstige buikkrampen en vaginale bloedingen bij zwangere vrouwen gedurende 20 weken zwangerschap.
Dit is een delicate situatie, omdat het de gezondheid van de moeder en de baby in gevaar kan brengen, dus in geval van verdenking wordt aanbevolen om onmiddellijk naar de eerste hulp te gaan voor hulp bij de verloskundige, om deze situatie zo snel mogelijk te diagnosticeren en te behandelen. .
Als een loslating optreedt in het begin van de zwangerschap of vóór 20 weken, wordt dit bovendien ovulaire loslating genoemd, die zeer vergelijkbare symptomen heeft. Als u meer wilt weten over deze situatie, kijk dan hoe u deze kunt identificeren en wat u moet doen in geval van ovulaire loslating.
Wat veroorzaakt
Elke zwangere vrouw kan een loslating van de placenta ontwikkelen en de oorzaak ervan hangt samen met veranderingen in de bloedcirculatie in de placenta en ontsteking, die kan worden veroorzaakt door:
- Intense fysieke inspanning;
- Bult op de rug of buik;
- Hoge bloeddruk of pre-eclampsie;
- Roken;
- Gebruik van drugs;
- Zakbreuk vóór de voorspelde tijd;
- Weinig vruchtwater in de zak;
- Infectie;
- Ziekten die de bloedstolling veranderen.
Loslaten van de placenta is een belangrijke oorzaak van bloeding in het derde trimester van de zwangerschap, de periode waarin de foetus en placenta groter zijn. Uw behandeling moet zo snel mogelijk worden gestart als wordt vermoed, om het risico voor de gezondheid van de baby en de moeder als gevolg van bloedingen en zuurstofgebrek te verminderen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Bij een vermoeden van placenta-abruptie is het raadzaam om zo snel mogelijk naar de eerste hulp te gaan, zodat de verloskundige begint met de diagnostische en behandelingsprocedures. Het kan nodig zijn dat de zwangere vrouw gedurende een bepaalde periode in het ziekenhuis wordt opgenomen, in rust, met gebruik van zuurstof en controle van de bloeddruk en hartslag, naast het controleren van de bloeding met bloedonderzoeken.
Om placenta-abruptie te behandelen, is het belangrijk om elk geval te individualiseren, op basis van het aantal weken zwangerschap en de gezondheidsstatus van de zwangere vrouw en de baby.
Dus als de foetus volwassen is, of meer dan 34 weken oud, raadt de verloskundige gewoonlijk aan om de bevalling te anticiperen, en een normale bevalling kan worden gedaan als de onthechting klein is, maar het is noodzakelijk om een keizersnede te ondergaan als de onthechting ernstiger is.
Als de baby minder dan 34 weken zwanger is, moet een constante evaluatie plaatsvinden totdat het bloeden stopt en totdat zijn vitale functies en die van de baby zijn gestabiliseerd. Medicijnen om de samentrekking van de baarmoeder te verminderen, kunnen ook aangewezen zijn.
Andere richtlijnen
Als de moeder en de baby gezond zijn en het bloeden stopt, kan de zwangere vrouw worden ontslagen, met begeleiding van enkele voorzorgsmaatregelen zoals:
- Vermijd langer dan 2 uur staan, bij voorkeur zittend of liggend met de benen iets hoger;
- Doe geen enkele moeite, zoals het huis schoonmaken of voor de kinderen zorgen;
- Drink minstens 2 liter water per dag.
Als de toestand niet kan worden gestabiliseerd, kan het nodig zijn om, zelfs in deze gevallen, te anticiperen op de bevalling om de gezondheid van de baby en de moeder te waarborgen.
Omdat het niet mogelijk is om te voorspellen wanneer de placenta zal loslaten of niet, is het belangrijk om adequate prenatale zorg te verlenen en is het mogelijk om elke verandering in de vorming van de placenta op voorhand te detecteren, zodat er zo snel mogelijk kan worden ingegrepen. Lees meer waar de placenta voor is en welke veranderingen kunnen optreden.
Hoe weet je of het een loslating van de placenta is?
De placenta-abruptie kan tekenen en symptomen veroorzaken, zoals:
- Ernstige buikpijn;
- Pijn in de onderrug;
- Vaginale bloeding.
Er zijn gevallen waarin vaginale bloeding niet aanwezig is, omdat deze kan worden verborgen, dat wil zeggen, vast komt te zitten tussen de placenta en de baarmoeder.
Bovendien, als de onthechting klein of gedeeltelijk is, veroorzaakt het mogelijk geen symptomen, maar als het erg groot of volledig is, is de situatie veel ernstiger, omdat de bloeding intenser is, naast het afsnijden van de zuurstofbron voor de baby.
De diagnose placenta-abruptie wordt gesteld door de verloskundige, op basis van klinische geschiedenis en lichamelijk onderzoek, naast echografie, die kneuzingen, stolsels, de intensiteit van bloedingen kan detecteren en zich kan onderscheiden van andere ziekten die verwarring kunnen veroorzaken, zoals placenta previa . Lees meer over deze andere belangrijke oorzaak van bloeding bij zwangere vrouwen en kijk wat u moet doen in het geval van een placenta previa.