Symptomen en behandeling van colloïdcyste in de hersenen en de schildklier

De colloïde cyste komt overeen met een laag bindweefsel die een gelatineus materiaal bevat dat colloïde wordt genoemd. Dit type cyste kan rond of ovaal zijn en varieert in grootte, maar heeft de neiging niet veel te groeien of zich naar andere delen van het lichaam te verspreiden. 

Colloïde cyste kan worden geïdentificeerd:

  • In de hersenen:  meer bepaald in de hersenventrikels, die regio's zijn die verantwoordelijk zijn voor de productie en opslag van hersenvocht (CSF). De aanwezigheid van de cyste kan dus de doorgang van de liquor belemmeren en leiden tot vochtophoping in dat gebied, wat leidt tot hydrocephalus, verhoogde intracraniale druk en, in zeldzamere gevallen, plotselinge dood. Hoewel het meestal goedaardig en asymptomatisch is, is het bij de diagnose belangrijk dat de arts de grootte en positie van de colloïde cyste beoordeelt, zodat de mogelijkheid om de doorgang van het liquor te belemmeren wordt geverifieerd en dus de behandeling kan worden gedefinieerd.
  • In de schildklier: Het meest voorkomende type goedaardige schildklierknobbel is het colloïdknobbeltje. Als een knobbel schildklierhormonen produceert, ongeacht de behoefte van het lichaam, wordt het een autonome (hete) knobbel genoemd en kan het af en toe tot hyperthyreoïdie leiden. Als de knobbel is gevuld met vloeistof of bloed, wordt dit een schildkliercyste genoemd. In tegenstelling tot de cyste komt de knobbel overeen met een ronde en zachte laesie die normaal groeit en een kwaadaardig aspect kan vertonen, wat een van de belangrijkste zorgen is met betrekking tot het verschijnen van deze laesies in de schildklier. Ze kunnen worden waargenomen door de nek te palperen, het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen zodat tests kunnen worden aangevraagd en de diagnose kan worden gesteld. Lees meer over de schildklierknobbel en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.
Symptomen en behandeling van colloïdcyste in de hersenen en de schildklierSymptomen en behandeling van colloïdcyste in de hersenen en de schildklier

Belangrijkste symptomen 

In de hersenen: 

Meestal is de colloïde cyste in de hersenen asymptomatisch, maar sommige mensen melden enkele niet-specifieke symptomen, zoals:

  • Hoofdpijn;
  • Misselijkheid;
  • Duizeligheid;
  • Slaperigheid;
  • Kleine vergeetachtigheid;
  • Kleine veranderingen in stemming en gedrag.

Vanwege het gebrek aan specificiteit van de symptomen, wordt de colloïde cyste in de hersenen meestal niet snel geïdentificeerd en wordt de diagnose gesteld door middel van beeldvormende tests, zoals computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming, die vanwege andere situaties worden gevraagd.

In de schildklier: 

Er zijn geen bijbehorende symptomen en de cyste wordt pas ontdekt bij palpatie van de nek. Het echografisch onderzoek is geïndiceerd om te bepalen of de randen afgerond zijn, wat helpt om te bepalen of er een mogelijkheid is om kanker te zijn of niet. Aspiratiebiopsie helpt om de inhoud te identificeren, of er vloeistof, bloed of hard weefsel in zit.

Hoe de behandeling is uitgevoerd 

In de hersenen:

De behandeling van de colloïde cyste in de hersenen hangt af van de symptomen en de positie waarin de cyste zich bevindt. Als er geen symptomen zijn, wordt er geen behandeling ingesteld door de neuroloog en wordt er alleen periodiek gecontroleerd of de cyste is gegroeid. Wanneer de symptomen zijn geverifieerd, wordt de behandeling uitgevoerd door een operatie, waarbij de cyste wordt gedraineerd en de wand volledig wordt verwijderd. Na de operatie is het gebruikelijk dat de arts een deel van de cyste naar het laboratorium stuurt om de biopsie te laten uitvoeren en om te verifiëren dat het inderdaad een goedaardige cyste is.

In de schildklier: 

Het is niet nodig om enige vorm van behandeling uit te voeren als de cyste goedaardig is en u kunt alleen zien of deze na verloop van tijd toeneemt of niet. Als het erg groot is, meer dan 4 cm lang is, of als het symptomen veroorzaakt, zoals pijn, heesheid of moeite met slikken of ademen, kan een operatie om de aangedane lob te verwijderen aangewezen zijn. Als er ongecontroleerde productie van hormonen is of als deze kwaadaardig is, kan naast een operatie een behandeling met radioactief jodium worden uitgevoerd.