Pernicieuze anemie, ook bekend als Addison's anemie, is een type megaloblastaire anemie veroorzaakt door een tekort aan vitamine B12 (of cobalamine) in het lichaam, wat leidt tot symptomen zoals zwakte, bleekheid, vermoeidheid en tintelingen van bijvoorbeeld de handen en voeten. Lees meer over vitamine B12.
Dit type bloedarmoede wordt meestal ontdekt na de leeftijd van 30 jaar, maar in geval van ondervoeding bij kinderen kan er bijvoorbeeld een tekort aan deze vitamine zijn, kenmerkend voor juveniele pernicieuze anemie.
De diagnose van pernicieuze anemie wordt voornamelijk gesteld door middel van laboratoriumtesten, waarbij bijvoorbeeld de concentratie vitamine B12 in de urine wordt gecontroleerd. De behandeling wordt meestal gedaan door vitamine B12 en foliumzuur aan te vullen, naast een gezond dieet dat rijk is aan vitamine B12.
Belangrijkste symptomen
De symptomen van pernicieuze anemie houden verband met het gebrek aan vitamine B12 in het lichaam, waarvan de belangrijkste zijn:
- Zwakheid;
- Bleekheid;
- Hoofdpijn;
- Vermoeidheid;
- Diarree;
- Gladde tong;
- Tintelingen in handen en voeten;
- Hartkloppingen;
- Duizeligheid;
- Kortademigheid;
- Prikkelbaarheid;
- Koude handen en voeten;
- Verschijning van zweren in de mondhoek.
In de meest ernstige gevallen van pernicieuze anemie is het mogelijk het zenuwstelsel in gevaar te brengen, wat kan leiden tot loopproblemen, depressie en mentale verwarring. Lees meer over de symptomen van pernicieuze anemie.
Mogelijke oorzaken
Pernicieuze anemie wordt gekenmerkt door een tekort aan vitamine B12 in het lichaam door een verminderde opname van deze vitamine als gevolg van een tekort aan intrinsieke factor, een eiwit waaraan vitamine B12 zich bindt om door het lichaam te worden opgenomen. Dus bij een tekort aan intrinsieke factor wordt de opname van vitamine B12 aangetast.
De meest waarschijnlijke oorzaak van pernicieuze anemie is immunologisch: het immuunsysteem werkt waarschijnlijk niet goed op het maagslijmvlies en veroorzaakt atrofie en chronische ontsteking, wat resulteert in een verhoogde zoutzuursecretie door de maag en een verminderde productie van intrinsieke factoren , waardoor de opname van vitamine B12 wordt verminderd.
Naast de immunologische oorzaak kan pernicieuze anemie worden veroorzaakt door situaties zoals coeliakie, homocystinurie, kobalttekort, ondervoeding bij kinderen, behandeling met paraminosalicylzuur en ondervoeding tijdens de zwangerschap, waardoor de baby kan worden geboren met pernicieuze anemie .
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose van pernicieuze anemie wordt gesteld op basis van de symptomen en eetgewoonten van de persoon. Om de diagnose te bevestigen, is het echter nodig om andere tests uit te voeren, zoals spijsverteringsendoscopie, die tot doel heeft laesies in de maag te identificeren. Begrijp hoe endoscopie wordt gedaan.
De laboratoriumtest die wordt gebruikt om de diagnose van pernicieuze anemie te bevestigen, is de Schilling-test, waarbij radioactieve vitamine B12 oraal wordt toegediend en 2 uur later een injectie met niet-radioactieve vitamine B12 wordt toegediend. Na 24 uur wordt urine verzameld en geanalyseerd in het laboratorium. Als een lage concentratie radioactief vitamine B12 in de urine wordt aangetroffen, wordt de intrinsieke factor die is geassocieerd met vitamine B12 drie tot zeven dagen na de eerste test toegediend. Na 24 uur wordt de urine opgevangen en opnieuw geanalyseerd en als de concentratie vitamine B12 in de urine wordt gecorrigeerd, is de test positief voor pernicieuze anemie, aangezien het lichaam is voorzien van een eiwit dat niet wordt aangemaakt en dat het probleem oplost.
Naast de Schilling-test kan een volledige bloedtelling worden aangevraagd, omdat het ook een onderzoek is dat de diagnose van bloedarmoede mogelijk maakt. Het bloedbeeld van pernicieuze anemie bestaat uit hoge waarden van CMV (gemiddeld corpusculair volume), aangezien de rode bloedcellen groter zijn, een afname van het totale aantal rode bloedcellen, een toename van de RDW, wat aangeeft dat er een grote variatie is tussen de grootte van de rode bloedcellen en de aanwezigheid van veranderingen in de vorm van rode bloedcellen.
Er kan ook een myelogram worden aangevraagd, de test die aangeeft hoe het beenmerg werkt, wat in het geval van pernicieuze anemie de aanwezigheid van grote en onvolgroeide erytroïde precursoren aantoont. Deze test is echter invasief en wordt zelden gevraagd om bloedarmoede te diagnosticeren. Kijk welke tests bloedarmoede bevestigen.
Hoe te behandelen
De behandeling van pernicieuze anemie kan gebeuren met injecties van vitamine B12 met 50 - 1000 µg of orale tabletten met 1000 µg vitamine volgens de medische aanbeveling. Bovendien kan het gebruik van foliumzuur worden aanbevolen om neuronale gevolgen te voorkomen. Lees meer over de behandeling van pernicieuze anemie.
Het is ook belangrijk om een voedingsdeskundige te raadplegen, zodat u zich beter kunt laten leiden door de voedingsmiddelen die bij pernicieuze anemie moeten worden geconsumeerd, waarbij de consumptie van bijvoorbeeld rood vlees, eieren en kaas normaal gesproken wordt aangegeven. Bekijk welke voedingsmiddelen rijk zijn aan vitamine B12.
Bekijk de volgende video en leer meer over dit type bloedarmoede: