Triggervinger: oorzaken, symptomen en behandeling

De triggervinger, ook bekend als de getriggerde vinger of stenoserende tenosynovitis, is een ontsteking van de pees die verantwoordelijk is voor het buigen van de vinger, waardoor de aangedane vinger altijd gebogen is, zelfs wanneer deze probeert te openen, waardoor er hevige pijn in de hand ontstaat.

Bovendien kan chronische ontsteking van de pees ook de vorming van een knobbel aan de basis van de vinger veroorzaken, die verantwoordelijk is voor een klik, vergelijkbaar met een trigger, tijdens het sluiten en openen van de vinger, zoals weergegeven in de afbeelding.

De triggervinger is meestal te genezen met behulp van fysiotherapie-oefeningen, maar in de meest ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.

Wat is de triggervinger en hoe te behandelen

Belangrijkste symptomen

Symptomen van de triggervinger kunnen zijn:

  • Pijn aan de basis van de vingers of de handpalm;
  • Zwelling van de vinger;
  • Vingerharden;
  • Gebogen vinger die, wanneer hij probeert uit te rekken, een pijnlijke klik produceert als een trigger.

Over het algemeen zijn deze symptomen 's ochtends intenser, vanwege inactiviteit en verhoogde zwelling die meestal' s nachts kan optreden.

De duim, middelvinger en ring zijn de vingers die het vaakst worden aangetast, maar er kan een ontsteking optreden aan elke vinger, vooral bij vrouwen van middelbare leeftijd.

Hoe de behandeling is uitgevoerd

In milde gevallen wordt de behandeling van de trekkervinger gedaan door middel van fysiotherapie, met behulp van oefeningen en massages, die dienen om de spieren te versterken die verantwoordelijk zijn voor het strekken van de hand en vingers, het behoud van mobiliteit en het verlichten van zwelling en pijn. Hier leest u hoe u enkele van deze oefeningen kunt doen.

Andere behandelingsmaatregelen zijn onder meer:

  • Rust gedurende 7 tot 10 dagen en vermijd repetitieve handmatige activiteiten die inspanning vergen;
  • Draag uw eigen spalk een paar weken om uw vinger recht te houden;
  • Breng warme kompressen of lokale warmte aan met warm water, vooral 's ochtends, om pijn te verlichten;
  • Gebruik ijs gedurende 5 tot 8 minuten ter plaatse om zwelling gedurende de dag te verlichten;
  • Breng ontstekingsremmende zalven aan met bijvoorbeeld Diclofenac om ontstekingen en pijn te verminderen.

In ernstige gevallen, waarbij de pijn erg intens is en fysiotherapie moeilijk maakt, kan de orthopedist een injectie met cortison rechtstreeks op de knobbel toedienen. Deze procedure is eenvoudig en snel en heeft tot doel de symptomen, vooral pijn, te verlichten. Het kan echter nodig zijn om de procedure te herhalen en het is niet raadzaam om deze vaak te gebruiken omdat verzwakking van de pees en het risico op scheuren of infectie kan optreden.

Wanneer een operatie nodig is

Triggervingeroperatie wordt uitgevoerd wanneer andere vormen van behandeling niet werken, met een kleine snee in de handpalm waardoor de arts het eerste deel van de peesmantel kan verwijden of loslaten.

Over het algemeen wordt dit type operatie uitgevoerd onder algemene anesthesie in het ziekenhuis en daarom, hoewel het een eenvoudige operatie is en met een laag risico op complicaties, kan het nodig zijn om een ​​nacht in het ziekenhuis te blijven om ervoor te zorgen dat het effect van de anesthesie volledig verdwijnt. Daarna is het herstel vrij snel en kunt u volgens de begeleiding van de orthopeed binnen 1 à 2 weken weer lichte activiteiten met uw hand uitvoeren.

Mogelijke oorzaken

De meest voorkomende oorzaken van de triggervinger zijn:

  • Herhaalde activiteiten uitvoeren met uw handen;
  • Ongecontroleerde diabetes;
  • Reumatische problemen.

In de meeste gevallen is de oorzaak echter onbekend en wordt de diagnose gesteld door de hand te observeren en aanvullende tests uit te voeren, zoals echografie of magnetische resonantiebeeldvorming.

Congenitale triggervinger

De trekkervinger bij een baby kan optreden als gevolg van aangeboren of traumatische factoren en wanneer deze niet goed wordt behandeld, kunnen er ernstige misvormingen optreden als gevolg van de onvolgroeidheid van de botten van het kind.

De behandeling voor deze gevallen kan worden gedaan met fysiotherapie, massage en chirurgie nadat het kind 1 jaar oud is. Sommige artsen geven er de voorkeur aan om de operatie meteen uit te voeren, terwijl anderen liever andere vormen van behandeling proberen en pas na de operatie. Een operatie is echter verplicht wanneer beweging wordt geblokkeerd.