Auto-immuun hemolytische anemie, ook bekend onder de afkorting AHAI, is een ziekte die wordt gekenmerkt door de productie van antilichamen die reageren tegen rode bloedcellen, deze vernietigen en bloedarmoede veroorzaken, met symptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, duizeligheid, gele en slechte huid en ogen worden
Dit type bloedarmoede kan iedereen treffen, maar komt vaker voor bij jonge volwassenen. Hoewel de oorzaak niet altijd duidelijk is, kan het voortkomen uit ontregeling van het immuunsysteem na een infectie, de aanwezigheid van een andere auto-immuunziekte, het gebruik van bepaalde medicijnen of zelfs kanker.
Auto-immuun hemolytische anemie is niet altijd te genezen, maar de behandeling wordt voornamelijk gedaan met behulp van medicijnen om het immuunsysteem te reguleren, zoals corticosteroïden en immunosuppressiva. In sommige gevallen kan verwijdering van de milt, een zogenaamde splenectomie, aangewezen zijn, aangezien dit de plaats is waar een deel van de rode bloedcellen wordt vernietigd.
Belangrijkste symptomen
Symptomen van auto-immuun hemolytische anemie zijn onder meer:
- Zwakheid;
- Zich flauw voelen;
- Bleekheid;
- Gebrek aan eetlust;
- Duizeligheid;
- Vermoeidheid;
- Slaap;
- Ongesteldheid;
- Hoofdpijn;
- Zwakke nagels;
- Droge huid;
- Verlies van haar;
- Kortademigheid;
- Bleekheid in de slijmvliezen van de ogen en mond;
- Geelzucht.
Deze symptomen lijken sterk op de symptomen die worden veroorzaakt door andere soorten bloedarmoede, dus het is noodzakelijk dat de arts tests bestelt die kunnen helpen om de exacte oorzaak te achterhalen, zoals de verlaagde dosering van rode bloedcellen, het hoge aantal reticulocyten, die onrijpe rode bloedcellen, naast immunologische tests.
Bekijk hoe u onderscheid kunt maken tussen de oorzaken van bloedarmoede.
Wat zijn de oorzaken
De oorzaak van auto-immune hemolytische anemie wordt niet altijd geïdentificeerd, maar kan in veel gevallen secundair zijn aan de aanwezigheid van andere auto-immuunziekten, zoals lupus en reumatoïde artritis, kanker, zoals lymfomen of leukemie, of door de reactie op medicijnen, zoals Levodopa, Methyldopa, ontstekingsremmers en bepaalde antibiotica.
Het kan ook ontstaan na infecties, zoals veroorzaakt door virussen zoals Epstein-Barr of Parvovirus B19, of door bacteriën zoals Mycobacterium pneumoniae of Treponema pallidum, wanneer het bijvoorbeeld tertiaire syfilis veroorzaakt.
In ongeveer 20% van de gevallen wordt auto-immuun hemolytische anemie verergerd door de kou, omdat in deze gevallen de antilichamen worden geactiveerd door lage temperaturen en AHAI worden genoemd door koude antilichamen. De overige gevallen worden AHAI genoemd voor warme antilichamen, en ze vormen de meerderheid.
Hoe de diagnose te bevestigen
Voor de diagnose van auto-immuun hemolytische anemie, omvatten de tests die de arts zal bestellen:
- CBC , om bloedarmoede te identificeren en de ernst ervan te observeren;
- Immunologische tests , zoals de directe Coombs-test, die de aanwezigheid aantoont van antilichamen die aan het oppervlak van rode bloedcellen zijn gehecht. Begrijp wat de Coombs-test betekent;
- Tests die hemolyse aantonen , zoals een toename van reticulocyten in het bloed, dit zijn onrijpe rode bloedcellen die in het geval van hemolyse te veel in de bloedbaan verschijnen;
- Dosering van indirecte bilirubine , die toeneemt in gevallen van ernstige hemolyse. Weet waar het voor is en wanneer de bilirubinetest is geïndiceerd.
Aangezien verschillende anemieën vergelijkbare symptomen en tests kunnen hebben, is het erg belangrijk dat de arts onderscheid kan maken tussen de verschillende oorzaken van anemie. Lees meer over de tests op: Tests die bloedarmoede bevestigen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Er kan niet gezegd worden dat er een remedie is voor auto-immuun hemolytische anemie, aangezien het gebruikelijk is dat patiënten met deze ziekte periodes van uitbraken ervaren en hun toestand verbeteren.
Om zo lang mogelijk in remissieperiode te leven, is het noodzakelijk om de door de hematoloog voorgeschreven behandeling uit te voeren, gemaakt met medicijnen die het immuunsysteem reguleren, waaronder corticosteroïden, zoals prednison, immunosuppressiva, zoals cyclofosfamide of cyclosporine, immunomodulatoren, zoals humaan immunoglobuline of plasmaferese, die in ernstige gevallen helpt om overtollige antilichamen uit de bloedbaan te verwijderen.
Chirurgische verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, is in sommige gevallen een optie, vooral voor patiënten die niet goed op de behandeling reageren. Omdat het risico op infectie kan toenemen bij mensen die dit orgaan verwijderen, worden vaccins zoals pneumokokken en antimeningokokken aanbevolen. Lees meer over zorg en herstel na het verwijderen van de milt.
Bovendien hangt de keuze van de behandeling af van het type auto-immuun hemolytische anemie, de gepresenteerde symptomen en de ernst van de ziekte van elke persoon. De duur van de behandeling is variabel en in sommige gevallen kunt u, afhankelijk van de begeleiding van de hematoloog, proberen de medicatie na ongeveer 6 maanden te stoppen om de respons te beoordelen.