Symptomen en behandeling van schouderdislocatie

Schouderdislocatie is een pijnlijke situatie, maar het is niet altijd gemakkelijk om door de algemene bevolking te worden waargenomen. Enkele van de meest voorkomende oorzaken zijn bijvoorbeeld het beoefenen van een sport zoals zwemmen, basketbal of volleybal, een auto-ongeluk krijgen of een zwaar voorwerp verkeerd optillen in de sportschool.

Wanneer het armbeen, dat het opperarmbeen is, alleen terugkeert naar het schoudergewricht, dat het glenohumeraal is, noemen we dit feit subluxatie, die alleen op die plaats pijn kan veroorzaken, zonder dat het nodig is om te immobiliseren, of enige andere behandeling. Maar als deze subluxatie met enige frequentie plaatsvindt, moeten de spieren van die regio worden versterkt om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt.

Soms kan de schouderdislocatie ook enig letsel aan de pezen van de rotatormanchet veroorzaken, waardoor fysiotherapie nodig is om te herstellen. Het is mogelijk om te weten of deze pezen zijn aangetast als de pijn aanhoudt, zelfs nadat de schouderbeweging volledig is hersteld.

Soorten schouderdislocatie Soorten schouderdislocatie

Tekenen en symptomen van schouderdislocatie

De tekenen en symptomen van een schouderdislocatie zijn:

  • Ernstige schouderpijn, die kan uitstralen naar de arm en de nek kan aantasten,
  • De ene schouder kan verschillen van de andere, hoger of lager;
  • Onvermogen om bewegingen uit te voeren met de aangedane arm.

Meestal houdt de persoon de schouder vast met de andere hand omdat hij weet dat de schouder is bewogen, maar de juiste diagnose moet door een specialist worden gesteld. Soms kan het nodig zijn om een ​​röntgenonderzoek uit te voeren om de laesie beter te beoordelen en vast te stellen of er sprake is van grote schade, zoals een botfragment in het aangetaste gewricht. De arts kan ook een MRI bestellen om weefsels te evalueren, zoals het gewrichtskapsel zelf, pezen en ligamenten.

Dit is wat u moet doen als er een schouderdislocatie optreedt.

Hoe te behandelen

De meest geschikte behandeling voor schouderdislocatie moet worden aangegeven door de orthopedisch arts, na observatie van de leeftijd, de gewrichtspositie en de gezondheidstoestand. Om pijn te verlichten kan de arts een pijnstiller of ontstekingsremmer voorschrijven.

Ideale positie voor schouderimmobilisatie Ideale positie voor schouderimmobilisatie
  • Immobilisatie:

De arts kan het gewricht weer op zijn plaats zetten en vervolgens kan het gebied worden verbonden door de arm op de borst te plaatsen om de betrokken weefsels te herstellen. Immobilisatie kan gedurende 3 weken worden volgehouden, afhankelijk van de leeftijd, gezondheidsstijl en algemene gezondheidstoestand van de persoon.

Na het verwijderen van de immobilisatie kan het nodig zijn om de bewegingen te herstellen door middel van uitgevoerde rekoefeningen, met inachtneming van de pijngrens. In sommige gevallen, wanneer de beperking groot is, kan fysiotherapie nodig zijn om de spieren te versterken en te voorkomen dat de episode zich opnieuw voordoet.

  • Chirurgie:

Chirurgie is geïndiceerd voor jonge mensen of atleten, vooral als er een laesie is op de glenohumerale lip, losheid van het gewrichtskapsel of op de schouderpezen om deze weefsels te herstellen en ook om toekomstige dislocaties te voorkomen bij mensen die meerdere periodes van dislocatie of subluxatie per jaar hebben. De operatie wordt meestal gedaan door middel van een artroscopie omdat het herstel sneller verloopt, maar het is in ieder geval nodig om enkele maanden fysiotherapie te ondergaan totdat de integriteit en dynamiek van de schouder volledig hersteld zijn.

Voor mensen die fysieke activiteit uitoefenen, wordt aanbevolen om de geblesseerde arm en schouder de eerste maand niet te trainen, maar alleen fysiotherapie-oefeningen te doen. Atleten keren gewoonlijk terug naar de competitie na 5 of 6 maanden ontwrichting.

  • Fysiotherapie:

Het is geïndiceerd na immobilisatie of operatie om bewegingsbereik, spierkracht te herstellen en het schoudergewricht te stabiliseren, waardoor verdere dislocaties worden voorkomen. De fysiotherapeut dient de persoon te evalueren en de meest geschikte fysiotherapeutische behandeling aan te geven, omdat deze van persoon tot persoon kan verschillen. Sessies beginnen gewoonlijk 3 weken na het letsel en kunnen maanden duren, vooral als er een operatie wordt uitgevoerd. 

Fysiotherapeutische behandeling kan worden gedaan met behulp van strategieën voor pijnverlichting, grotere bewegingsvrijheid, wondgenezing, spierversterking en stabilisatie van het schoudergewricht. Enkele behandelingen die nuttig kunnen zijn, zijn spierontspanning, myofasciale release met de handen, tennisbal, hardschuimroller of vacuümtherapie. Rekoefeningen voor de armspieren in alle richtingen en ook de trapezius in het nekgebied moeten geleidelijk worden ingebracht, oefeningen met elastische tape, bekend als theraband, om de spierweerstand beetje bij beetje te verhogen. 

Om de schouder te stabiliseren wanneer er geen pijn meer is en het mogelijk is om de oefeningen uit te voeren met de elastische band zonder enige pijn- of bewegingsbeperking, kunnen proprioceptie en Clinical Pilates oefeningen worden geïntroduceerd.