De uitgeholde borstkas, wetenschappelijk bekend als pectus excavatum , is een aangeboren afwijking waarbij het borstbeen een depressie veroorzaakt in het midden van de borstkas, in het gebied tussen de ribben, waardoor het lichaamsbeeld verandert dat, hoewel niet levensbedreigend, kan de ontwikkeling van eigenwaarde belemmeren of psychologische veranderingen bij het kind veroorzaken.
De uitgegraven borstkas kan leiden tot ernstige complicaties, zoals compressie van de organen in de regio, die de ontwikkeling van luchtweginfecties en ademhalingsmoeilijkheden bevorderen, waardoor lichaamsbeweging moeilijk wordt en pijn wordt veroorzaakt. Deze misvorming is bijvoorbeeld te zien bij aandoeningen als het syndroom van Marfan, het syndroom van Noonan, het syndroom van Polen en onvolmaakte osteogenese.
Hoewel het probleem kort na de geboorte kan worden vastgesteld, verergert het in veel gevallen met de groei van de adolescentie en daarom is behandeling meestal pas na deze periode geïndiceerd om het risico te verkleinen dat het probleem zich opnieuw voordoet. In zeldzamere gevallen kan de behandeling ook bij volwassenen worden gedaan, maar deze is ingewikkelder en tijdrovender.
De enige manier om de uitgegraven borst definitief te corrigeren, is door een operatie te ondergaan om de botten terug te brengen naar de juiste plaats, dus deze procedure is vooral geïndiceerd in gevallen waarin symptomen optreden.
Hoe is de operatie uitgevoerd?
Een operatie om de uitgegraven borstkas te corrigeren kan op twee verschillende manieren worden uitgevoerd, afhankelijk van de ernst en leeftijd van de patiënt. In beide gevallen gebeurt het echter onder algemene anesthesie en is het noodzakelijk om ongeveer 1 week in het ziekenhuis te blijven.
De twee vormen van chirurgie zijn:
- Open of Ravitch-operatie: het wordt gebruikt bij volwassenen, in matige tot ernstige gevallen, van wie de borst stijf en zeer asymmetrisch is en tussen de 4 en 6 uur aanhoudt. Bij deze techniek wordt een horizontale snede in de borst gemaakt om het abnormale kraakbeen te verwijderen dat de ribben met het borstbeen verbindt, waardoor het bot naar zijn juiste positie kan terugkeren. Vervolgens worden chirurgische materialen geplaatst om de borst in de juiste positie te houden;
- Minimaal invasieve of Nuss- operatie : het wordt meestal gedaan bij kinderen en in milde tot matige gevallen en duurt 1 tot 2 uur. Bij deze techniek worden twee kleine sneetjes onder de oksel gemaakt en vervolgens wordt een metalen staaf tussen de ene snee en de andere ingebracht om het borstbeen naar de juiste positie te duwen.
Dit is een zeer pijnlijke operatie en daarom is het noodzakelijk om na de operatie in het ziekenhuis te blijven, vooral om pijnstillers direct in de ader te maken en het comfort te verbeteren, te worden ontladen zodra de pijn afneemt en er geen complicaties zijn.
Hoe is herstel
In de periode na ontslag is het noodzakelijk om regelmatig naar de huisarts te gaan voor röntgenfoto's of CT-scans om te beoordelen of het borstbeen in de juiste positie blijft. Met deze evaluaties is het ook mogelijk om het beste moment te bepalen om het chirurgische materiaal of de metalen staaf die tijdens de operatie is achtergelaten, te verwijderen.
In het geval van open chirurgie wordt het materiaal meestal na 6 tot 12 maanden verwijderd, terwijl de balk van minimaal invasieve chirurgie pas na 2 of 3 jaar wordt verwijderd.
Tijdens deze periode is het ook belangrijk om op de hoogte te zijn van tekenen van infectie of afstoting van het chirurgische materiaal dat in het lichaam achterblijft, zoals zwelling of roodheid op de plaats van snijwonden, koorts boven 38ºC of overmatige vermoeidheid.
Sportactiviteiten, aan de andere kant, mogen alleen worden gestart met de goedkeuring van de arts, waarbij de activiteiten met de grootste impact en het grootste risico op blessures, zoals voetbal, basketbal of vechtsporten, moeten worden vermeden.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken?
De oorzaak van het verschijnen van de holle borst is niet bekend, maar komt vaker voor bij jongens en mensen met een familiegeschiedenis van de misvorming.
Hoewel het geen enkel risico vormt voor het leven van het kind, kan de uitgeholde borstkas zich manifesteren tot de adolescentie en symptomen veroorzaken zoals hartkloppingen, hoesten, een gevoel van druk op de borst en luchtweginfecties.