Osteonecrose, ook wel avasculaire necrose of aseptische necrose genoemd, is de dood van een gebied van het bot wanneer de bloedtoevoer wordt onderbroken, met een botinfarct, dat pijn en instorting van het bot veroorzaakt en ernstige artrose kan veroorzaken.
Hoewel het in elk bot in het lichaam kan voorkomen, komt osteonecrose vaker voor in de heup en treft het gebied van de heupkop, evenals in de knieën, schouders, enkels, polsen of in het kaakbot.
De behandeling wordt gedaan door de orthopedist en bestaat uit het gebruik van symptomen om de symptomen te verlichten, met ontstekingsremmende middelen, naast rust en fysiotherapie, maar een operatie om de veranderingen te corrigeren of zelfs om het gewricht te vervangen, kan ook aangewezen zijn. een prothese.
Belangrijkste symptomen
Osteonecrose heeft aanvankelijk mogelijk geen symptomen en is nauwelijks te zien in beeldvormende onderzoeken. Maar naarmate de bloedcirculatie verslechtert en het bot meer aangetast is, kunnen symptomen zoals pijn in het aangetaste gewricht optreden, wat problemen veroorzaakt bij het lopen of bij het uitvoeren van dagelijkse activiteiten.
Een of meer botten kunnen bij deze ziekte betrokken zijn en bij osteonecrose van de heup kan slechts één of beide zijden worden aangetast. Leer ook andere oorzaken van heuppijn te identificeren.
Na het vermoeden van osteonecrose van de heup, kan de orthopedist een lichamelijk onderzoek uitvoeren en onderzoeken aanvragen zoals radiografie of magnetische resonantiebeeldvorming van het getroffen gebied, die tekenen van botnecrose kunnen vertonen, evenals botaanpassingen die kunnen optreden, zoals artrose.
Wat zijn de oorzaken
De belangrijkste oorzaken van osteonecrose zijn botletsels die optreden als gevolg van trauma, zoals in het geval van breuken of dislocaties. Niet-traumatische oorzaken zijn echter:
- Gebruik van corticosteroïden , indien in hoge dosering en gedurende lange tijd. Bekijk de belangrijkste bijwerkingen van corticosteroïden;
- Alcoholisme ;
- Ziekten die veranderingen in de bloedstolling veroorzaken , zoals sikkelcelanemie, leverfalen, kanker of reumatologische aandoeningen;
- Het gebruik van geneesmiddelen uit de bisfosfonaatklasse , zoals zoledroninezuur, die worden gebruikt om osteoporose en sommige gevallen van kanker te behandelen, houdt verband met een verhoogd risico op osteonecrose van de kaak.
Mensen die roken, hebben ook meer kans op het ontwikkelen van osteonecrose, omdat roken problemen met de bloedtoevoer naar het lichaam veroorzaakt.
Bovendien zijn er gevallen waarin het niet mogelijk is om de oorzaak van de ziekte te achterhalen, en deze gevallen worden idiopathische osteonecrose genoemd.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Behandeling voor osteonecrose wordt begeleid door de orthopedist (of maxillofaciale chirurg in het geval van osteonecrose van de kaak), en omvat het gebruik van pijnstillende en ontstekingsremmende geneesmiddelen om de symptomen te verlichten, rest van het aangetaste gewricht, fysiotherapie, naast het wegnemen van de oorzaak die kan waardoor het bloed onvoldoende is.
De belangrijkste behandeling die betere resultaten voor de genezing van osteonecrose genereert, is echter een operatie, waarbij botdecompressie wordt uitgevoerd, een bottransplantaat wordt geplaatst of, in de meest ernstige gevallen, het gewricht wordt vervangen.
Fysiotherapie voor osteonecrose
Fysiotherapie is erg belangrijk om het herstel van de patiënt te helpen en kan variëren afhankelijk van het type en de ernst. Wanneer het bot erg wordt aangetast door de moeilijkheid van bloedspoeling, is het gebruikelijk om een afname van de ruimte in het gewricht en ontsteking te zien, daarom is de ontwikkeling van artrose en artritis gebruikelijk.
Bij fysiotherapie kunnen spierversterkende oefeningen, gewrichtsmobilisatie en rekoefeningen worden uitgevoerd om de kans op complicaties in het getroffen gebied, zoals een breuk, te verkleinen en zelfs om het plaatsen van een prothese te vermijden. De apparaten kunnen ook helpen pijn onder controle te houden en spieren te versterken.
Kijk hoe de behandeling kan worden uitgevoerd na het plaatsen van de heupprothese.