Het korte vagina-syndroom is een aangeboren afwijking waarbij het meisje wordt geboren met een kleiner en smaller vaginaal kanaal dan normaal, dat tijdens de kindertijd geen ongemak veroorzaakt, maar tijdens de adolescentie pijn kan veroorzaken, vooral wanneer het begint. seksueel contact.
De mate van deze misvorming kan van geval tot geval verschillen en daarom zijn er meisjes die misschien niet eens een vaginaal kanaal hebben, wat nog meer pijn veroorzaakt als de menstruatie optreedt, omdat de resten die door de baarmoeder vrijkomen het lichaam niet kunnen verlaten. Beter begrijpen wat er gebeurt als het meisje geen vagina heeft en hoe ze wordt behandeld.
Daarom moet elk geval van een korte vagina worden beoordeeld door een gynaecoloog, om de graad te bepalen en de meest geschikte behandeling te starten, die kan variëren van oefeningen met speciale medische apparaten tot bijvoorbeeld operaties.
Belangrijkste kenmerken
Het belangrijkste kenmerk van het korte vagina-syndroom is de aanwezigheid van een vaginaal kanaal met afmetingen die kleiner zijn dan die van de meeste vrouwen, waarbij de vagina vaak slechts 1 of 2 cm groot is in plaats van 6 tot 12 cm, wat normaal is .
Bovendien kan de vrouw, afhankelijk van de grootte van de vagina, nog steeds symptomen ervaren zoals:
- Afwezigheid van de eerste menstruatie;
- Ernstige pijn tijdens intiem contact;
- Ongemak bij het gebruik van tampons;
Veel meisjes kunnen zelfs een depressie krijgen, vooral als ze geen seks kunnen hebben of hun eerste menstruatie hebben en zich niet bewust zijn van de aanwezigheid van deze misvorming.
Dus wanneer er ongemak is bij intiem contact of grote veranderingen in het verwachte menstruatiepatroon, is het belangrijk om een gynaecoloog te raadplegen, aangezien in de meeste gevallen het korte vagina-syndroom alleen wordt geïdentificeerd door een lichamelijk onderzoek door de arts.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Een groot deel van de gevallen van een korte vagina kan worden behandeld zonder een operatie te moeten ondergaan. Dit komt omdat vaginale weefsels over het algemeen vrij elastisch zijn en daarom geleidelijk kunnen worden verwijd, met behulp van speciale apparaten die in grootte variëren en die bekend staan als de vaginale dilatatoren van Frank.
De dilatatoren moeten ongeveer 30 minuten per dag in de vagina worden ingebracht en moeten tijdens de eerste behandeltijden elke dag worden gebruikt. Dan, met de verwijding van het vaginale kanaal, kunnen deze apparaten slechts 2 tot 3 keer per week worden gebruikt, of volgens de instructies van de gynaecoloog.
Chirurgie wordt over het algemeen alleen gebruikt als de apparaten geen verandering in de grootte van de vagina veroorzaken of als de vaginale misvorming zeer ernstig is en de totale afwezigheid van het vaginale kanaal veroorzaakt.