Osteomyelitis is de naam die wordt gegeven aan botinfectie, meestal veroorzaakt door bacteriën, maar die ook kan worden veroorzaakt door schimmels of virussen. Deze infectie gebeurt ofwel door directe besmetting van het bot, door een diepe snee, een breuk of implantatie van een prothese, maar kan ook het bot bereiken via de bloedbaan, tijdens het verloop van een infectieziekte, zoals een abces, endocarditis of tuberculose. , bijvoorbeeld.
Iedereen kan deze infectie ontwikkelen, die gewoonlijk niet besmettelijk is van persoon tot persoon, en de symptomen die worden veroorzaakt zijn onder meer plaatselijke pijn in het getroffen gebied, zwelling en roodheid, evenals koorts, misselijkheid en vermoeidheid. Bovendien kan osteomyelitis worden geclassificeerd op basis van de tijd van evolutie, het infectiemechanisme en de reactie van het organisme:
- Acuut: wanneer het wordt gediagnosticeerd in de eerste 2 weken van de ziekte;
- Subacuut: het wordt binnen 6 weken geïdentificeerd en gediagnosticeerd;
- Chronisch: het gebeurt wanneer het langer dan 6 weken duurt of wanneer het een abces vormt, meestal omdat het niet snel wordt geïdentificeerd en behandeld, langzaam en continu evolueert en verergert, wat maanden of zelfs jaren kan aanhouden.
Osteomyelitis heeft een moeilijke en tijdrovende behandeling, waaronder het gebruik van medicijnen om micro-organismen te elimineren, zoals antibiotica met hoge doses en gedurende lange tijd. In ernstigere gevallen kan een operatie ook aangewezen zijn om dood weefsel te verwijderen en het herstel te vergemakkelijken.
Hoofdoorzaken
Enkele van de belangrijkste factoren die verband houden met de ontwikkeling van osteomyelitis zijn:
- Huid- of tandabcessen;
- Huidlaesies, zoals snijwonden, wonden, infectieuze cellulitis, injecties, chirurgie of implantatie van het apparaat;
- Botbreuk, bij ongevallen;
- Implantaat van een gewrichts- of botprothese;
- Gegeneraliseerde infecties, zoals endocarditis, tuberculose, brucellose, aspergillose of candidiasis.
Osteomyelitis kan bij iedereen voorkomen, ook bij volwassenen en kinderen. Mensen met een verminderde immuniteit, zoals mensen met gedecompenseerde diabetes, die chronisch corticosteroïden gebruiken of bijvoorbeeld chemotherapie ondergaan, evenals mensen met een verminderde bloedcirculatie, die aan neurologische aandoeningen lijden of die onlangs een operatie hebben ondergaan een groter risico om dit type infectie gemakkelijker te ontwikkelen, omdat dit situaties zijn die de gezonde bloedtoevoer naar het bot in gevaar brengen en de proliferatie van micro-organismen bevorderen.
Hoe te identificeren
De belangrijkste symptomen van osteomyelitis, zowel acuut als chronisch, zijn:
- Lokale pijn, die kan aanhouden in de chronische fase;
- Zwelling, roodheid en hitte in het getroffen gebied;
- Koorts, van 38 tot 39ºC;
- Rillingen;
- Misselijkheid of braken;
- Moeilijkheden om het getroffen gebied te verplaatsen;
- Abces of fistel op de huid.
De diagnose wordt gesteld door middel van klinisch onderzoek en aanvullende tests en laboratoriumtests (bloedbeeld, ESR, PCR), evenals radiografie, tomografie, magnetische resonantie of botscintigrafie. Een stukje van het geïnfecteerde materiaal moet ook worden verwijderd om het micro-organisme te identificeren dat verantwoordelijk is voor de infectie, waardoor de behandeling wordt vergemakkelijkt.
De arts zal er ook voor zorgen dat osteomyelitis wordt onderscheiden van andere ziekten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken, zoals bijvoorbeeld septische artritis, Ewing-tumor, cellulitis of een diep abces. Bekijk hoe u de belangrijkste oorzaken van botpijn kunt onderscheiden.
Röntgenfoto van het bot van de arm met osteomyelitis Hoe de behandeling is uitgevoerd
In de aanwezigheid van osteomyelitis moet de behandeling zo snel mogelijk worden uitgevoerd om genezing mogelijk te maken, met krachtige medicijnen die een snel effect hebben, begeleid door de orthopedist. Het is noodzakelijk om in het ziekenhuis te blijven om antibiotica in de ader te starten, tests uit te voeren om het micro-organisme te identificeren en zelfs een operatie te ondergaan.
Als er klinische verbetering is met de medicijnen, is het mogelijk om de behandeling thuis voort te zetten, met orale medicatie.
Wanneer is amputatie nodig?
Amputatie is alleen nodig als laatste redmiddel, wanneer de botbetrokkenheid zeer ernstig is en niet is verbeterd door klinische behandeling of chirurgie, wat een hoog levensrisico voor de persoon met zich meebrengt.
Andere behandelingen
Geen enkel type thuisbehandeling mag medicijnen vervangen die door de arts zijn voorgeschreven om osteomyelitis te behandelen, maar een goede manier om het herstel te versnellen, is door te rusten en een uitgebalanceerd dieet met goede hydratatie te behouden.
Fysiotherapie is geen behandeling die osteomyelitis helpt genezen, maar het kan tijdens of na de behandeling nuttig zijn om de kwaliteit van leven te behouden en te helpen bij het herstel.