Hypothyreoïdie is een van de meest voorkomende endocriene ziekten en wordt gekenmerkt door een lage schildklieractiviteit, waardoor het minder hormonen aanmaakt dan nodig is voor het optimaal functioneren van alle lichaamsfuncties, wat leidt tot het optreden van enkele symptomen met overmatige vermoeidheid, vertraagde hartslag, gewichtstoename, haaruitval en droge huid.
Deze verandering komt vaker voor bij vrouwen ouder dan 40 jaar, die naaste familieleden hebben met hypothyreoïdie, die al een deel of de hele schildklier hebben verwijderd of die een of andere vorm van straling in het hoofd of de nek hebben gekregen. De behandeling van hypothyreoïdie heeft tot doel de niveaus van schildklierhormonen te reguleren en zo symptomen te verlichten, en het gebruik van synthetische hormonen, zoals levothyroxine, wordt meestal geïndiceerd door de endocrinoloog.
Tekenen en symptomen
De tekenen en symptomen die op een lage schildklierfunctie kunnen wijzen, kunnen in de loop van de jaren langzaam optreden, afhankelijk van de afname van de schildklierhormonen, T3 en T4. De belangrijkste tekenen en symptomen van hypothyreoïdie zijn:
- Hoofdpijn, in spieren en gewrichten;
- Onregelmatige menstruatie, waardoor het moeilijk kan worden om zwanger te raken;
- Breekbare, broze nagels en ruwe, droge huid;
- Ogen, in het gebied van de oogleden, gezwollen;
- Haarverlies zonder duidelijke oorzaak en dunner, droog en dof haar;
- Hartslag langzamer dan normaal;
- Overmatige vermoeidheid;
- Concentratieproblemen, slecht geheugen;
- Verminderd libido;
- Gewichtstoename zonder duidelijke reden.
Bovendien kan de persoon in sommige gevallen persoonlijkheidsveranderingen, depressie en dementie ervaren, maar deze symptomen treden op bij mensen met zeer lage niveaus van T3 en T4.
In het geval van kinderen kan hypothyreoïdie ook de ontwikkeling verstoren, zodat in de adolescentie bijvoorbeeld de puberteit kan worden vertraagd en klein van gestalte. Bovendien, in het geval van aangeboren hypothyreoïdie, kan het kind, als het kind niet al in de eerste week na de geboorte wordt gedetecteerd, neurologische veranderingen vertonen, met het risico op mentale retardatie. Zie meer over aangeboren hypothyreoïdie.
Hoofdoorzaken
De meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie is de thyroïditis van Hashimoto, een auto-immuunziekte waarbij antilichamen de schildklier beginnen aan te vallen, alsof het schadelijk is voor het lichaam zelf. Bovendien kan hypothyreoïdie optreden als gevolg van jodiumtekort, een aandoening die bekend staat als struma, waarbij de grootte van de schildklier toeneemt, maar minder T3 en T4 door een afname van de jodiumconcentratie.
Behandeling tegen hyperthyreoïdie of het gebruik van medicijnen zoals lithiumcarbonaat, amiodaron, propylthiouracil en methimazol kan ook leiden tot hypothyreoïdie, en het is belangrijk om de endocrinoloog te raadplegen als een van de symptomen wordt vastgesteld, zodat opschorting van de medicatie of vervanging kan worden geïndiceerd. .
Mensen die schildkliermedicijnen hebben gebruikt om af te vallen, kunnen ook hypothyreoïdie ontwikkelen, want zodra deze hormonen al in de bloedbaan aanwezig zijn, kan de schildklier de natuurlijke productie ervan stoppen of verminderen.
Naast deze oorzaken kan hypothyreoïdie ook optreden tijdens de zwangerschap of in de postpartumperiode, die de neiging heeft om kort daarna weer normaal te worden. Bovendien is het belangrijk om te onthouden dat deze ziekte de vruchtbaarheid van de vrouw vermindert, waardoor problemen ontstaan om zwanger te worden. Zie meer over hypothyreoïdie en zwangerschap.
Hoe te weten of het hypothyreoïdie is
Om erachter te komen of het hypothyreoïdie is, evalueert de endocrinoloog de tekenen en symptomen die door de persoon worden gepresenteerd en geeft hij de uitvoering van bloedonderzoeken aan om de hoeveelheid circulerende schildkliergerelateerde hormonen te controleren.
De dosering van T3 en T4 is dus aangegeven, die normaal gesproken worden verlaagd bij hypothyreoïdie, en de dosering van TSH, die wordt verhoogd. In het geval van subklinische hypothyreoïdie kunnen normale niveaus van T4 en verhoogde TSH worden waargenomen. Lees meer over de tests die de schildklier evalueren.
Bovendien kan de arts aanbevelen om antilichaamonderzoek, schildkliermapping en schildklier-echografie uit te voeren wanneer knobbeltjes worden opgemerkt tijdens palpatie van de schildklier. Het is ook mogelijk dat de persoon een zelfonderzoek van de schildklier uitvoert om eventuele veranderingen, met name knobbeltjes, te identificeren. Leer hoe u zelfonderzoek van de schildklier kunt doen.
Wie moet schildklieronderzoeken ondergaan
Naast mensen met tekenen en symptomen die op hypothyreoïdie kunnen wijzen, moeten deze tests ook worden uitgevoerd door:
| Vrouwen ouder dan 50 | Wie had bestralingstherapie aan het hoofd of de nek | Mensen met diabetes type 1 |
| Tijdens de zwangerschap | Die een schildklieroperatie hebben ondergaan | Mensen met een auto-immuunziekte |
| Als je een struma hebt | Als u in de familie gevallen van schildklieraandoening heeft | Bij hartfalen |
| Wie heeft het syndroom van Down | Wie heeft het syndroom van Turner | Melkproductie na zwangerschap of zonder borstvoeding |
Hypothyreoïdie tijdens de zwangerschap
Hypothyreoïdie kan, indien niet goed onder controle, de mogelijkheid om zwanger te worden belemmeren en gevolgen hebben voor zowel moeder als baby. Het kan ook optreden in de postpartumperiode, een paar maanden nadat de baby is geboren, op een voorbijgaande manier en die ook zorg nodig heeft bij de behandeling.
Het is dus normaal dat de arts tijdens prenatale zorg T3-, T4- en TSH-tests bestelt om de schildklierfunctie te beoordelen en in de postpartum te blijven controleren hoe de waarden van het schildklierhormoon zijn en of er medicijnen nodig zijn. om weer normaal te worden. Ken de risico's van hypothyreoïdie tijdens de zwangerschap.
Hoe hypothyreoïdie te behandelen
De behandeling van hypothyreoïdie is relatief eenvoudig en moet worden gedaan door middel van hormoonvervanging door de inname van synthetische hormonen, levothyroxine, dat het hormoon T4 bevat, en dat op een lege maag moet worden ingenomen, minstens 30 minuten voor het ontbijt. 's ochtends, zodat de vertering van voedsel de effectiviteit ervan niet vermindert. De dosis van het medicijn moet worden voorgeschreven door de endocrinoloog en kan tijdens de behandeling variëren afhankelijk van de niveaus van T3 en T4 die in het bloed circuleren.
6 weken nadat de medicatie is gestart, kan de arts de symptomen van de persoon controleren en een TSH-test bestellen om te zien of het nodig is om de dosis van de medicatie aan te passen totdat de hoeveelheid vrij T4 genormaliseerd is. Daarna moeten een of twee keer per jaar tests worden uitgevoerd om de schildklier te evalueren om te zien of het nodig is om de dosis van de medicatie aan te passen.
Naast het gebruik van medicijnen is het belangrijk dat de persoon het cholesterolgehalte in het bloed controleert, de consumptie van vetten vermijdt, een dieet eet dat helpt bij het goed functioneren van de lever en overmatige stress vermijdt, omdat het de afscheiding van hormonen door de schildklier belemmert. . In sommige gevallen kan ook overleg met een voedingsdeskundige worden aanbevolen, zodat een voedingsbehandeling met jodiumsuppletie de symptomen van hypothyreoïdie kan helpen verminderen.
In het geval van subklinische hypothyreoïdie, als er geen symptomen zijn, kan de arts het gebruik van medicijnen aanbevelen, omdat deze kunnen helpen om het risico op cardiovasculaire problemen te verminderen, wat belangrijk kan zijn voor mensen met overgewicht of met een hoog cholesterol- of diabetes.
Zie hoe eten de schildklierfunctie kan verbeteren in de volgende video.
Tekenen van verbetering en verslechtering
De tekenen van verbetering van hypothyreoïdie verschijnen min of meer 2 weken na het begin van de behandeling, met een vermindering van vermoeidheid en een verbetering van de stemming. Bovendien helpt langdurige behandeling van hypothyreoïdie ook om het gewicht onder controle te houden en het cholesterolgehalte in het bloed te verlagen.
De tekenen van verslechtering treden op als de behandeling niet correct wordt uitgevoerd of als de dosis levothyroxine niet voldoende is, met bijvoorbeeld slapeloosheid, verhoogde eetlust, hartkloppingen en tremoren.