De meeste gevallen van toxoplasmose veroorzaken geen symptomen, maar als de persoon het meest gecompromitteerde immuunsysteem heeft, kan er constante hoofdpijn, koorts en spierpijn zijn. Het is belangrijk dat deze symptomen worden onderzocht, want als het echt te wijten is aan toxoplasmose, kan de parasiet andere weefsels bereiken en cysten vormen, waar ze inactief blijven, maar ze kunnen worden gereactiveerd en tot ernstigere symptomen leiden.
Toxoplasmose is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door een parasiet, Toxoplasma gondii ( T. gondii ), die kan worden overgedragen op mensen door de consumptie van rauw of onvoldoende verhit rundvlees of lam dat besmet is met de parasiet of door contact met uitwerpselen van geïnfecteerde katten, aangezien de kat de gebruikelijke gastheer is van de parasiet. Lees meer over toxoplasmose.
Toxoplasmose symptomen
In de meeste gevallen van Toxoplasma gondii- infectie worden geen tekenen of symptomen van infectie vastgesteld, aangezien het organisme in staat is om de parasiet te bestrijden. Wanneer het immuunsysteem echter meer aangetast is door bijvoorbeeld ziekte, andere infecties of het gebruik van medicijnen, is het mogelijk dat sommige symptomen worden geïdentificeerd, zoals:
- Constante hoofdpijn;
- Koorts;
- Overmatige vermoeidheid;
- Spierpijn;
- Keelpijn;
Bij mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals hiv-dragers, die chemotherapie ondergaan, onlangs een transplantatie hebben ondergaan of die immunosuppressiva gebruiken, kunnen er ook ernstigere symptomen optreden, zoals ademhalingsmoeilijkheden, kortademigheid, mentale verwarring en toevallen, bijvoorbeeld.
De ernstigste symptomen, hoewel ze gemakkelijker kunnen optreden bij mensen met de laagste immuniteit, kunnen ook optreden bij mensen die de behandeling voor toxoplasmose niet correct hebben gevolgd. Dit komt omdat de parasiet zich in het organisme verspreidt, de weefsels binnendringt en cysten vormt, die in het organisme blijven zonder tekenen of symptomen te veroorzaken. Als er echter omstandigheden zijn die de infectie bevorderen, kan de parasiet worden gereactiveerd en leiden tot het optreden van ernstigere tekenen en symptomen van de infectie.
Symptomen van infectie bij de baby
Hoewel toxoplasmose tijdens de zwangerschap in de meeste gevallen niet leidt tot het optreden van tekenen of symptomen, is het belangrijk dat de vrouw de tijdens de zwangerschap aangegeven tests uitvoert om te controleren of ze in contact is gekomen met de parasiet of besmet is. Dit komt omdat als de vrouw geïnfecteerd is, het mogelijk is dat ze de infectie doorgeeft aan de baby, aangezien deze parasiet de placenta kan passeren, de baby kan bereiken en complicaties kan veroorzaken.
Dus als toxoplasmose de baby infecteert, kan dit, afhankelijk van de zwangerschapsduur, abortus, vroeggeboorte of aangeboren toxoplasmose veroorzaken, wat kan leiden tot het optreden van enkele tekenen en symptomen, zoals:
- Frequente aanvallen;
- Microcefalie;
- Hydrocephalus, de ophoping van vocht in de hersenen;
- Gele huid en ogen;
- Haaruitval;
- Mentale retardatie;
- Ontsteking van de ogen;
- Blindheid.
Wanneer de infectie optreedt in het eerste trimester van de zwangerschap, hoewel het risico op infectie lager is, zijn de complicaties ernstiger en wordt de baby geboren met de veranderingen. Wanneer de infectie echter wordt opgelopen in het derde trimester van de zwangerschap, is de kans groter dat de baby besmet raakt, maar in de meeste gevallen blijft de baby asymptomatisch en ontwikkelen de symptomen van toxoplasmose zich tijdens de kindertijd en adolescentie.
Lees meer over de risico's van toxoplasmose tijdens de zwangerschap.
Hoe de diagnose wordt gesteld
De diagnose toxoplasmose wordt gesteld aan de hand van laboratoriumtests die antilichamen identificeren die tegen T. gondii worden geproduceerd , omdat de parasiet in verschillende weefsels aanwezig kan zijn en de identificatie ervan in het bloed bijvoorbeeld niet zo eenvoudig is.
Daarom wordt de diagnose toxoplasmose gesteld door de meting van IgG en IgM, dit zijn antilichamen die door het lichaam worden geproduceerd en die snel toenemen als er een infectie met deze parasiet is. Het is belangrijk dat de niveaus van IgG en IgM verband houden met de tekenen en symptomen die door de persoon worden gepresenteerd, zodat de arts de diagnose kan voltooien. Naast IgG- en IgM-niveaus kunnen ook moleculaire tests, zoals CRP, worden uitgevoerd om infectie door T. gondii te identificeren . Lees meer over IgG en IgM.