Het volledige bloedbeeld is de bloedtest die de cellen beoordeelt waaruit het bloed bestaat, zoals leukocyten, bekend als witte bloedcellen, rode bloedcellen, ook wel rode bloedcellen of erytrocyten genoemd, en bloedplaatjes.
Het deel van het bloedbeeld dat overeenkomt met de analyse van de rode bloedcellen wordt het erythrogram genoemd dat, naast het aangeven van de hoeveelheid bloedcellen, informatie geeft over de kwaliteit van de rode bloedcellen, door aan te geven of ze de juiste grootte hebben of met de aanbevolen hoeveelheden hemoglobine erin. wat bijvoorbeeld helpt bij het ophelderen van oorzaken van bloedarmoede. Deze informatie wordt geleverd door hematimetrische indices, namelijk HCM, VCM, CHCM en RDW.
Vasten is niet nodig voor het verzamelen, maar het wordt aanbevolen om 24 uur voor het examen geen fysieke activiteit uit te voeren en 48 uur te blijven zonder enige vorm van alcoholische drank te drinken, aangezien dit het resultaat kan veranderen.
Waar is het voor
Het bloedbeeld wordt gebruikt om de diagnose te ondersteunen en de evolutie te volgen van ziekten die veranderingen in het bloed veroorzaken, zoals:
- Anemieën;
- Beenmergaandoeningen;
- Bacteriële, schimmel- of virale infecties;
- Ontstekingen;
- Kanker, in het bijzonder leukemieën of lymfomen;
- Veranderingen in bloedplaatjes, zoals hun toename (trombose) of afname (trombocytopenie);
- Monitoring van situaties die de werking van het beenmerg kunnen aantasten, zoals bijvoorbeeld tijdens chemotherapie.
Daarnaast is de CBC nuttig om chronische ziekten te monitoren die tot bloedarmoede kunnen leiden, zoals nierfalen, reumatoïde artritis, hartfalen of longaandoeningen.
Hoe is het gedaan
De test wordt op een geautomatiseerde manier uitgevoerd met behulp van flowcytometrie-apparatuur, die de functie heeft van het tellen, evalueren en classificeren van bloedcellen volgens verschillende vastgestelde criteria.
Maar zelfs met het resultaat dat door de apparatuur wordt geleverd, is het noodzakelijk dat een microscopische analyse, genaamd differentiële telling in bloeduitstrijkjes, wordt uitgevoerd door een professional die gekwalificeerd is in klinische analyse. De differentiële telling bestaat uit de differentiatie van leukocyten en visualisatie van structuren die aanwezig zijn in rode bloedcellen of leukocyten. Bovendien maakt tellen met behulp van de microscoop het mogelijk om onrijpe cellen te identificeren en zo te helpen bij de diagnose van bijvoorbeeld leukemie.
Hoe het bloedbeeld te interpreteren
Om het bloedbeeld te interpreteren, moet de arts de resultaten observeren en controleren of de waarden normaal, hoog of laag zijn, en ze correleren met mogelijke symptomen die door de persoon worden gepresenteerd en het resultaat van andere tests die mogelijk zijn gevraagd.
Als u onlangs een bloedtest heeft ondergaan en u wilt weten wat de uitslag zou kunnen betekenen, vul dan hier uw gegevens in:
Enkele situaties die kunnen worden waargenomen bij een bloedbeeld zijn:
1. Rode bloedcellen, erytrocyten of erytrocyten
Het erythrogram is het deel van het bloedbeeld waarin de kenmerken van rode bloedcellen, de erytrocyten, ook wel erytrocyten genoemd, worden geanalyseerd.
| HT of HCT - Hematocriet | Geeft het percentage weer van het volume dat wordt ingenomen door de rode bloedcellen in het totale bloedvolume | Hoog: uitdroging, polycytemie en shock; Laag: bloedarmoede, overmatig bloedverlies, nierziekte, ijzer- en eiwittekort en sepsis. |
| Hb - Hemoglobine | Het is een van de componenten van rode bloedcellen en is verantwoordelijk voor het transport van zuurstof | Hoog: polycytemie, hartfalen, longziekte en op grote hoogte; Laag: Zwangerschap, bloedarmoede door ijzertekort, megaloblastaire bloedarmoede, thalassemie, kanker, ondervoeding, leverziekte en lupus. |
Naast het aantal rode bloedcellen moet een bloedbeeld ook hun morfologische kenmerken analyseren, aangezien ze ook ziekten kunnen aangeven. Deze beoordeling wordt gemaakt met behulp van de volgende hematimetrische indices:
- MCV of gemiddeld corpusculair volume: meet de grootte van rode bloedcellen, die kan toenemen bij sommige soorten bloedarmoede, zoals vitamine B12- of foliumzuurdeficiëntie, alcoholisme of beenmergveranderingen. Als het wordt verminderd, kan dit duiden op bloedarmoede als gevolg van ijzertekort of genetische oorsprong, zoals bijvoorbeeld thalassemie. Meer informatie over VCM;
- HCM of gemiddelde corpusculaire hemoglobine: geeft de totale hemoglobineconcentratie aan door de grootte en kleur van de rode bloedcel te analyseren. Kijk wat hoge en lage HCM betekent;
- CHCM (gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie): toont aan dat de hemoglobineconcentratie per rode bloedcel normaal wordt verlaagd bij anemie, deze situatie wordt hypochromie genoemd;
- RDW (Bereik van distributie van rode bloedcellen): het is een index die het percentage variatie in grootte aangeeft tussen de rode bloedcellen van een bloedmonster, daarom kan de test worden gewijzigd als er rode bloedcellen van verschillende grootte in het monster zitten. een aanwijzing zijn voor het ontstaan van bloedarmoede door ijzer- of vitaminegebrek, bijvoorbeeld, en de referentiewaarden liggen tussen 10 en 15%. Lees meer over RDW.
Lees meer over de referentiewaarden van het bloedbeeld.
2. Witte bloedcellen (leukocyten)
Het leukogram is een belangrijke test om de immuniteit van de persoon te helpen verifiëren en hoe het lichaam kan reageren op verschillende situaties, zoals bijvoorbeeld infecties en ontstekingen. Wanneer de leukocytenconcentratie hoog is, wordt de situatie leukocytose genoemd en omgekeerd leukopenie. Kijk hoe u het resultaat van de witte bloedcellen kunt begrijpen.
| Neutrofielen | Hoog: Infecties, ontstekingen, kanker, trauma, stress, diabetes of jicht. Laag: gebrek aan vitamine B12, sikkelcelanemie, gebruik van steroïden, na een operatie of trombocytopenische purpura. |
| Eosinofielen | Hoog : allergie, wormen, pernicieuze anemie, colitis ulcerosa of de ziekte van Hodgkin. Laag: gebruik van bètablokkers, corticosteroïden, stress, bacteriële of virale infectie. |
| Basofielen | Bovenste : na verwijdering van de milt, chronische myeloïde leukemie, polycytemie, waterpokken of de ziekte van Hodgkin. Laag : hyperthyreoïdie, acute infecties, zwangerschap of anafylactische shock. |
| Lymfocyten | Alto : Infectieuze mononucleosis, bof, mazelen en acute infecties. Laag : infectie of ondervoeding. |
| Monocyten | Hoog : monocytische leukemie, lipidenstapelingsziekte, protozoale infectie of chronische colitis ulcerosa. Laag : Aplastische anemie. |
3. Bloedplaatjes
Bloedplaatjes zijn eigenlijk fragmenten van cellen die erg belangrijk zijn omdat ze verantwoordelijk zijn voor het starten van het stollingsproces. De normale bloedplaatjeswaarde moet tussen de 150.000 en 450.000 / mm³ bloed liggen.
Verhoogde bloedplaatjes zijn zorgwekkend omdat ze bloedstolsels en trombi kunnen veroorzaken, met een risico op bijvoorbeeld trombose en longembolie. Als ze verminderd zijn, kunnen ze het risico op bloedingen vergroten. Weet wat de oorzaken zijn en wat u moet doen bij lage bloedplaatjes.