Om ziekten te identificeren die de schildklier aantasten, kan de arts verschillende tests bestellen om de grootte van de klieren, de aanwezigheid van tumoren en de schildklierfunctie te beoordelen. Zo kan de arts de dosering van hormonen aanbevelen die rechtstreeks verband houden met de werking van de schildklier, zoals TSH, vrij T4 en T3, evenals beeldvormende onderzoeken om de aanwezigheid van knobbeltjes te controleren, zoals bijvoorbeeld schildklier-echografie.
Er kunnen echter ook meer specifieke tests worden aangevraagd, zoals scintigrafie, biopsie of antilichaamtest, die door de endocrinoloog kunnen worden aanbevolen bij het onderzoeken van bepaalde ziekten, zoals bijvoorbeeld thyroïditis of schildkliertumoren. Zie tekenen die op schildklierproblemen kunnen duiden.
Bloed Test De meest gevraagde tests om de schildklier te evalueren zijn:
1. Dosering van schildklierhormonen
De meting van schildklierhormonen door middel van een bloedtest stelt de arts in staat om de werking van de klier te evalueren, waarbij hij kan controleren of de persoon veranderingen heeft die duiden op bijvoorbeeld hypo of hyperthyreoïdie.
Hoewel de referentiewaarden kunnen variëren naargelang de leeftijd van de persoon, de aanwezigheid van zwangerschap en laboratorium, omvatten normale waarden over het algemeen:
| Schildklierhormoon | Referentiewaarde |
| TSH | 0,3 en 4,0 mU / L |
| Totaal T3 | 80 tot 180 ng / dl |
| T3 gratis | 2,5 tot 4 pg / ml |
Totaal T4 | 4,5 tot 12,6 mg / dl |
| T4 gratis | 0,9 tot 1,8 ng / dl |
Na het identificeren van de verandering in de schildklierfunctie, zal de arts beoordelen of het nodig is om andere tests te bestellen die helpen om de oorzaak van deze veranderingen te identificeren, zoals bijvoorbeeld echografie of meting van antilichamen.
Begrijp de mogelijke resultaten van het TSH-examen
2. Dosering van antilichamen
Bloedonderzoek kan ook worden gedaan om antilichamen tegen de schildklier te meten, die door het lichaam kunnen worden aangemaakt bij sommige auto-immuunziekten, zoals de thyroïditis van Hashimoto of de ziekte van Graves. De belangrijkste zijn:
- Antiperoxidase-antilichaam (anti-TPO) : aanwezig in de overgrote meerderheid van de gevallen van Hashimoto's thyroïditis, een ziekte die celbeschadiging en geleidelijk verlies van de schildklierfunctie veroorzaakt;
- Anti-thyroglobuline-antilichaam (anti-Tg) : het is aanwezig in veel gevallen van de thyroïditis van Hashimoto, maar het wordt ook aangetroffen bij mensen zonder enige verandering van de schildklier, daarom geeft de detectie ervan niet altijd aan dat de ziekte zich zal ontwikkelen;
- Anti-TSH-receptorantilichaam (anti-TRAB) : kan aanwezig zijn in gevallen van hyperthyreoïdie, voornamelijk veroorzaakt door de ziekte van Graves. Lees wat het is en hoe u de ziekte van Graves kunt behandelen.
Schildklier-auto-antilichamen mogen alleen door artsen worden aangevraagd in gevallen waarin schildklierhormonen zijn veranderd of als een schildklieraandoening wordt vermoed, als een manier om de oorzaak op te helderen.
3. Echografie van de schildklier
Echografie van de schildklier wordt gedaan om de grootte van de klier en de aanwezigheid van veranderingen zoals cysten, tumoren, struma of knobbeltjes te beoordelen. Hoewel deze test niet kan uitwijzen of een laesie kanker is, is het erg nuttig bij het detecteren van de kenmerken ervan en bij het begeleiden van het doorprikken van knobbeltjes of cysten om de diagnose te vergemakkelijken.
Schildklier echografie 4. Schildklierscintigrafie
Schildklierscintigrafie is een onderzoek waarbij een kleine hoeveelheid radioactief jodium en een speciale camera wordt gebruikt om een beeld van de schildklier te verkrijgen en om het activiteitsniveau van een knobbel vast te stellen.
Het is voornamelijk aangewezen om knobbeltjes te onderzoeken die worden verdacht van kanker of wanneer hyperthyreoïdie wordt vermoed veroorzaakt door een hormoonafscheidende knobbel, ook wel een hete of hyperfunctionerende knobbel genoemd. Lees hoe schildklierscintigrafie wordt uitgevoerd en hoe u zich op het examen kunt voorbereiden.
5. Schildklierbiopsie
Er wordt een biopsie of punctie uitgevoerd om vast te stellen of de schildklierknobbel of cyste goedaardig of kwaadaardig is. Tijdens het onderzoek brengt de arts een fijne naald in de richting van de knobbel en verwijdert een kleine hoeveelheid van het weefsel of de vloeistof die deze knobbel vormt, zodat dit monster in het laboratorium wordt beoordeeld.
De schildklierbiopsie kan pijn doen of ongemak veroorzaken omdat deze test niet onder narcose wordt gedaan en de arts de naald tijdens de test kan bewegen om monsters te kunnen nemen uit verschillende delen van de knobbel of om een grotere hoeveelheid vloeistof op te zuigen. Het examen is snel en duurt ongeveer 10 minuten en daarna moet de persoon een paar uur met een verband op zijn plaats blijven.
6. Zelfonderzoek van de schildklier
Zelfonderzoek van de schildklier kan worden uitgevoerd om de aanwezigheid van cysten of knobbeltjes in de klier vast te stellen, wat belangrijk is om eventuele veranderingen vroegtijdig op te sporen en ziektecomplicaties te voorkomen, en moet voornamelijk worden gedaan door vrouwen ouder dan 35 jaar of met familiegeschiedenis van schildklierproblemen.
Om dit te bereiken, moeten de volgende stappen worden gevolgd:
- Houd een spiegel vast en bepaal de locatie waar de schildklier zich bevindt, dat is net onder de adamsappel, ook wel bekend als "gogó";
- Kantel uw nek iets naar achteren om de regio beter bloot te leggen;
- Drink een slok water;
- Observeer de beweging van de schildklier en stel vast of er een uitsteeksel of asymmetrie is.
Als er schildklierafwijkingen worden opgemerkt, is het belangrijk om de hulp in te roepen van de endocrinoloog of huisarts, zodat het onderzoek kan worden uitgevoerd met tests die een schildklierafwijking kunnen bevestigen of niet.
Wanneer u schildklieronderzoeken moet ondergaan
Schildklieronderzoeken zijn geïndiceerd voor mensen ouder dan 35 jaar of eerder als er symptomen zijn of familiegeschiedenis van schildklierveranderingen, vrouwen die zwanger zijn of die zwanger willen worden en voor mensen die veranderingen hebben opgemerkt tijdens zelfonderzoek of medisch onderzoek van de schildklier.
Daarnaast zijn testen ook geïndiceerd na bestraling voor nek- of hoofdkanker en tijdens behandeling met bijvoorbeeld medicijnen als lithium, amiodaron of cytokines die de schildklierfunctie kunnen verstoren.