Polymyositis is een zeldzame, chronische en degeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door een progressieve ontsteking van de spieren, die pijn, zwakte en moeilijkheid bij het uitvoeren van bewegingen veroorzaakt. Ontsteking treedt meestal op in de spieren die verband houden met de romp, dat wil zeggen dat er bijvoorbeeld sprake kan zijn van nek, heupen, rug, dijen en schouders.
De belangrijkste oorzaak van polymyositis zijn auto-immuunziekten, waarbij het immuunsysteem het lichaam zelf begint aan te vallen, zoals bijvoorbeeld reumatoïde artritis, lupus, sclerodermie en het syndroom van Sjögren. Deze ziekte komt vaker voor bij vrouwen en de diagnose wordt meestal gesteld tussen de 30 en 60 jaar, en polymyositis is zeldzaam bij kinderen.
De eerste diagnose wordt gesteld op basis van de beoordeling van de symptomen van de persoon en de familiegeschiedenis, en de behandeling omvat meestal het gebruik van immunosuppressiva en fysiotherapie.
Belangrijkste symptomen
De belangrijkste symptomen van polymyositis houden verband met een ontsteking van de spieren en zijn:
- Gewrichtspijn;
- Spierpijn;
- Spier zwakte;
- Vermoeidheid;
- Moeite hebben met het uitvoeren van eenvoudige bewegingen, zoals opstaan uit een stoel of uw arm boven uw hoofd plaatsen;
- Gewichtsverlies;
- Koorts;
- Kleurverandering van de vingertoppen, bekend als het fenomeen of de ziekte van Raynaud.
Sommige mensen met polymyositis hebben mogelijk betrokkenheid van de slokdarm of de longen, wat leidt tot problemen met respectievelijk slikken en ademen.
Ontsteking treedt meestal op aan beide zijden van het lichaam en kan, indien onbehandeld, de spieren atrofiëren. Daarom is het belangrijk om bij het identificeren van een van de symptomen naar de dokter te gaan, zodat de diagnose kan worden gesteld en de behandeling kan worden gestart.
Wat is het verschil tussen polymyositis en dermatomyositis?
Net als polymyositis is dermatomyositis ook een inflammatoire myopathie, dat wil zeggen een chronische degeneratieve ziekte die wordt gekenmerkt door een ontsteking van de spieren. Naast spierbetrokkenheid zijn er bij dermatomyositis echter huidlaesies, zoals rode vlekken op de huid, vooral in de gewrichten van de vingers en knieën, naast zwelling en roodheid rond de ogen. Lees meer over dermatomyositis.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose wordt gesteld op basis van de familiegeschiedenis en symptomen die door de persoon worden gepresenteerd. Om de diagnose te bevestigen, kan de arts een spierbiopsie of een onderzoek aanvragen waarmee de activiteit van de spier kan worden beoordeeld aan de hand van elektrische stromen, elektromyografie. Lees meer over elektromyografie en wanneer dat nodig is.
Bovendien kunnen biochemische tests worden besteld die de spierfunctie kunnen evalueren, zoals myoglobine en creatinofosfokinase of CPK-tests. Begrijp hoe het CPK-examen wordt gedaan.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
De behandeling van polymyositis heeft tot doel de symptomen te verlichten, aangezien deze chronische degeneratieve ziekte niet te genezen is. Daarom kan het gebruik van corticosteroïden, zoals prednison, door de arts worden aanbevolen om pijn te verlichten en spierontsteking te verminderen, naast immunosuppressiva, zoals methotrexaat en cyclofosfamide, met als doel de immuunrespons te verminderen. tegen het organisme zelf.
Daarnaast wordt aanbevolen om fysiotherapie uit te voeren om de bewegingen te herstellen en spieratrofie te voorkomen, aangezien bij polymyositis de spieren verzwakt zijn, waardoor het moeilijk wordt om eenvoudige bewegingen uit te voeren, zoals bijvoorbeeld het plaatsen van je hand op je hoofd.
Als er ook sprake is van betrokkenheid van de slokdarmspieren, waardoor slikproblemen ontstaan, kan het ook aangewezen zijn om naar een logopedist te gaan.