Myoclonus bestaat uit een korte, snelle, onvrijwillige en plotselinge en schokachtige beweging, die bestaat uit enkele of herhaalde spierontladingen. Over het algemeen is myoclonus fysiologisch en geen reden tot bezorgdheid, maar vormen van myoclonus kunnen optreden als gevolg van een aandoening van het centrale zenuwstelsel, zoals epilepsie, stofwisselingsproblemen of reactie op medicijnen.
De hik is een vorm van myoclonus, net als plotselinge hobbels die optreden wanneer een persoon in slaap valt. Deze vormen van myoclonus komen voor bij gezonde mensen en zijn geen probleem.
De behandeling bestaat meestal uit het behandelen van de oorzaak of ziekte die aan de oorsprong ligt, maar in sommige gevallen is het niet mogelijk om de oorzaak op te lossen en bestaat de behandeling alleen uit het verlichten van symptomen.
Welke symptomen
Over het algemeen beschrijven mensen met myoclonus een soort plotselinge, korte, onvrijwillige spierspasmen, alsof het een schok is, die kan variëren in intensiteit en frequentie, die zich alleen in een deel van het lichaam kan voordoen of in meerdere, en in zeer ernstige gevallen, het kan het eten en de manier van praten of lopen verstoren.
Mogelijke oorzaken
Myoclonus kan worden veroorzaakt door verschillende problemen en kan, afhankelijk van de oorzaak, in verschillende typen worden ingedeeld:
1. Fysiologische myoclonus
Dit type myoclonus komt voor bij normale, gezonde mensen en heeft zelden behandeling nodig, zoals:
- Hikken;
- Spasmen tijdens het begin van de slaap, ook wel nachtelijke myoclonus genoemd;
- Tremoren of spasmen als gevolg van angst of inspanning;
- Infantiele spasmen tijdens de slaap of na het eten.
2. Idiopathische myoclonus
Bij idiopathische myoclonus treedt myoclonische beweging spontaan op, zonder geassocieerd te worden met andere symptomen of ziekten, en kan het de dagelijkse activiteiten verstoren. De oorzaak is nog onbekend, maar wordt meestal geassocieerd met erfelijke factoren.
3. Epileptische myoclonus
Dit type myoclonus ontstaat mede door een epileptische aandoening, waarbij aanvallen ontstaan die snelle bewegingen veroorzaken, zowel in de armen als in de benen. Leer de symptomen van epilepsie te herkennen.
4. Secundaire myoclonus
Ook bekend als symptomatische myoclonus, treedt het meestal op als gevolg van een andere ziekte of medische aandoening, zoals letsel aan het hoofd of het ruggenmerg, infectie, nier- of leverfalen, de ziekte van Gaucher, vergiftiging, langdurig zuurstoftekort, reactie op medicatie, ziekte auto-immuun en metabolisch.
Naast deze zijn er andere aandoeningen die verband houden met het centrale zenuwstelsel, die ook kunnen leiden tot secundaire myoclonus, zoals beroerte, hersentumor, de ziekte van Huntington, de ziekte van Creutzfeldt-Jakob, de ziekte van Alzheimer en Parkinson, corticobasale degeneratie en frontotemporale dementie.
Wat is nachtelijke myoclonus
Nachtelijke myoclonus of spierspasmen tijdens de slaap, is een aandoening die optreedt tijdens de slaap, wanneer de persoon voelt dat hij valt of uit balans is en zich normaal voordoet wanneer hij in slaap valt, waarbij de armen of benen onwillekeurig bewegen, zoals als het spierspasmen waren.
De oorzaak van deze bewegingen is nog niet bekend, maar er wordt gedacht dat het bestaat uit een soort hersenconflict, waarbij het systeem dat de persoon wakker houdt het systeem verstoort dat slaap induceert, wat kan gebeuren omdat zelfs tijdens de slaap, wanneer u begint te dromen, oefent het motorsysteem enige controle uit over het lichaam, zelfs wanneer de spieren zich beginnen te ontspannen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Er zijn veel gevallen waarin behandeling niet nodig is, maar wanneer deze gerechtvaardigd is, bestaat deze meestal uit het behandelen van de oorzaak of de ziekte die eraan is begonnen, maar in sommige gevallen is het niet mogelijk om de oorzaak op te lossen en alleen symptomen. De gebruikte medicijnen en technieken zijn als volgt:
Kalmerende middelen : Clonazepam is in deze gevallen het meest voorgeschreven medicijn om de symptomen van myoclonus te bestrijden, maar het kan bijwerkingen veroorzaken, zoals coördinatieverlies en slaperigheid.
Anticonvulsiva: dit zijn medicijnen die epileptische aanvallen onder controle houden, die ook helpen de symptomen van myoclonus te verminderen. De anticonvulsiva die in deze gevallen het meest worden gebruikt, zijn levetiracetam, valproïnezuur en primidon. De meest voorkomende bijwerkingen van valproïnezuur zijn misselijkheid, levetiracetam is vermoeidheid en duizeligheid en primidon is sedatie en misselijkheid.
Therapieën : Botox-injecties kunnen helpen bij de behandeling van verschillende vormen van myoclonus, vooral wanneer slechts één deel van het lichaam is aangetast. Botulinumtoxine blokkeert de afgifte van een chemische boodschapper die spiercontractie veroorzaakt.
Chirurgie: als de symptomen van myoclonus worden veroorzaakt door een tumor of een letsel aan de hersenen of het ruggenmerg, kan een operatie in deze gevallen een optie zijn.