Bacterioscopie is een diagnostische techniek waarmee u snel en eenvoudig het optreden van infecties kunt identificeren, omdat het door middel van specifieke kleurtechnieken mogelijk is om bacteriestructuren onder de microscoop te visualiseren.
Dit onderzoek kan met elk biologisch materiaal worden gedaan, en de arts moet aangeven welk materiaal moet worden verzameld en geanalyseerd, en het resultaat geeft aan of de aanwezigheid van bacteriën is geverifieerd of niet, evenals de hoeveelheid en gevisualiseerde kenmerken.
Waar is het voor
Bacterioscopie is een diagnostische test die kan worden gedaan met elk biologisch materiaal en kan worden gebruikt om snel bacteriële infecties te identificeren:
- Seksueel overdraagbare aandoeningen , zoals gonorroe en chlamydia bijvoorbeeld, waarbij penis- of vaginale afscheiding wordt gebruikt voor dit doel. De verzameling gebeurt met behulp van een steriel wattenstaafje en het is gecontra-indiceerd om de genitale regio 2 uur voor het onderzoek te reinigen en geen seks te hebben in de 24 uur vóór de afname;
- Tonsillitis , omdat het door het verzamelen van keelafscheiding mogelijk is om grampositieve bacteriën te identificeren die verantwoordelijk zijn voor ontstekingen in de amygdala, waarbij bacteriën van het streptokokken-type meestal worden geïdentificeerd;
- Infecties in het urinewegstelsel , dat wordt gedaan door analyse van de eerste stroom urine;
- Tuberculose , waarbij sputum wordt geanalyseerd;
- Infecties in operatiewonden , omdat infecties vaak optreden na operaties als gevolg van een afname van het immuunsysteem van de persoon. Zo kan het opvangen van secretie uit de wond worden aangegeven met een steriel wattenstaafje om de mogelijke aanwezigheid van bacteriën in het gebied te verifiëren;
- Huid- of nagellaesies , die bestaan uit het verzamelen van een oppervlakkig monster, waarbij wordt aangegeven dat er ten minste 5 dagen voor het onderzoek geen crèmes en email moeten worden gebruikt. Hoewel bacterioscopie kan worden uitgevoerd, worden schimmels meestal waargenomen bij het analyseren van bijvoorbeeld het nagelmonster.
Bovendien kan bacterioscopie worden gebruikt om te helpen bij de diagnose van bacteriële meningitis, ziekten van de luchtwegen en het maagdarmkanaal, en kan worden gedaan door middel van biopsie of materiaal uit het anale gebied.
Bacterioscopie is dus een laboratoriumtechniek die in de klinische praktijk kan worden gebruikt om door bacteriën veroorzaakte ziekten te diagnosticeren, waarbij de kenmerken van de veroorzaker van de ziekte worden aangegeven, waardoor de arts de behandeling kan starten voordat de identificatie in het laboratorium plaatsvindt. dat kan ongeveer 1 week duren.
Microscoopvisualisatie van bacteriën gekleurd met de Gram-methode Hoe het is gedaan
Het bacterioscopie-onderzoek wordt gedaan in het laboratorium en het materiaal dat van de patiënt wordt verzameld, wordt onder een microscoop geanalyseerd om de aan- of afwezigheid van bacteriën te onderzoeken, naast hun kenmerken.
De voorbereiding op het afleggen van het examen is afhankelijk van het materiaal dat wordt verzameld en geanalyseerd. In het geval van vaginaal materiaal wordt het niet aanbevolen dat de vrouw 2 uur voor het onderzoek schoonmaakt en de laatste 24 uur geen seks heeft, terwijl het in het geval van bijvoorbeeld het verzamelen van materiaal van de nagel of huid wordt aanbevolen om niet te slagen glazuur, crèmes of substanties op de huid vóór het onderzoek.
In het geval van een monster van vaginale afscheiding, bijvoorbeeld, wordt het wattenstaafje dat werd gebruikt om de verzameling uit te voeren, in cirkelvormige bewegingen over een objectglaasje gevoerd, dat moet worden geïdentificeerd met de initialen van de patiënt, en vervolgens gekleurd met Gram. In het geval van bijvoorbeeld het sputummonster, het materiaal dat voornamelijk wordt verzameld om te controleren op de aanwezigheid van de bacteriën die verantwoordelijk zijn voor tuberculose, is de kleur die bij bacterioscopie wordt gebruikt die van Ziehl-neelsen, die specifieker is voor dit type micro-organisme.
Wanneer de aanwezigheid van bacteriën wordt geverifieerd, voert het laboratorium meestal de identificatie van het micro-organisme en het antibiogram uit, wat een completer resultaat oplevert.
Hoe Gramkleuring wordt gedaan
Gramkleuring is een eenvoudige en snelle kleuringstechniek waarmee bacteriën kunnen differentiëren op basis van hun kenmerken, waardoor bacteriën kunnen worden gedifferentieerd in positief of negatief op basis van hun kleur, waardoor ze onder de microscoop kunnen worden bekeken.
Deze kleuringsmethode maakt gebruik van twee belangrijke kleurstoffen, een blauwe en een roze, die de bacteriën al dan niet kunnen kleuren. Van blauwgekleurde bacteriën wordt gezegd dat ze grampositief zijn, terwijl roze bacteriën gramnegatief worden genoemd. Op basis van deze classificatie kan de arts een preventieve behandeling starten, zelfs voordat het micro-organisme is geïdentificeerd. Begrijp hoe gramkleuring wordt gedaan en waarvoor het dient.
Wat het resultaat betekent
Het resultaat van bacterioscopie is bedoeld om aan te geven of er, naast het geanalyseerde materiaal, sprake is van aan- of afwezigheid van micro-organismen, kenmerken en kwantiteit.
Het resultaat is negatief wanneer micro-organismen niet worden waargenomen en positief wanneer micro-organismen worden gevisualiseerd. Het resultaat wordt meestal aangegeven door kruisen (+), waarbij 1 + aangeeft dat 1 tot 10 bacteriën werden gezien in 100 velden, wat bijvoorbeeld kan duiden op een eerste infectie, en 6 + staat voor de aanwezigheid van meer dan 1000 bacteriën per waargenomen veld, dat bijvoorbeeld een meer chronische infectie of bacteriële resistentie vertegenwoordigt, wat aangeeft dat de behandeling niet effectief is.
Bovendien werd de gebruikte kleurstof in het rapport vermeld, die bijvoorbeeld Gram of Ziehl-neelsen kan zijn, naast de kenmerken van het micro-organisme, zoals vorm en rangschikking, hetzij in clusters of in ketens, bijvoorbeeld.
Normaal gesproken identificeert het laboratorium, wanneer het resultaat positief is, het micro-organisme en het antibiogram, wat aangeeft welk antibioticum het meest wordt aanbevolen om een infectie door een bepaalde bacterie te behandelen.