Marasmus is een van de vormen van ondervoeding met eiwit en energie die wordt gekenmerkt door een groot gewichtsverlies en spier- en algemeen vetverlies, wat de groei negatief kan beïnvloeden.
Deze vorm van ondervoeding wordt gekenmerkt door het primaire tekort aan koolhydraten en vet, waardoor het lichaam wordt gedwongen om eiwitten te consumeren om energie op te wekken, wat leidt tot gewichts- en spierverlies en zo de algemene ondervoeding kenmerkt. Kijk wat de gevaren zijn van ondervoeding.
Ondervoeding door proteïne en energie komt veel voor bij kinderen tussen 6 en 24 maanden die in onderontwikkelde landen wonen waar voedsel schaars is. Naast de sociaaleconomische factor kan marasmus worden beïnvloed door vroeg spenen, onvoldoende voedselinname en slechte gezondheidstoestanden.
Tekenen en symptomen van marasmus
Kinderen met marasmus vertonen tekenen en symptomen die kenmerkend zijn voor dit type ondervoeding, zoals:
- Afwezigheid van onderhuids vet;
- Gegeneraliseerd spierverlies, waardoor bijvoorbeeld botten zichtbaar kunnen worden gemaakt;
- Smalle heupen ten opzichte van de borst;
- Verandering in groei;
- Gewicht ruim onder de aanbevolen leeftijd;
- Zwakheid;
- Vermoeidheid;
- Duizeligheid;
- Constante honger;
- Diarree en braken;
- Verhoogde concentratie cortisol, waardoor het kind humeurig wordt.
De diagnose van marasmus wordt gesteld door de evaluatie van klinische tekenen en symptomen, daarnaast kunnen laboratoriumtests en andere tests worden aangevraagd waarmee de diagnose kan worden bevestigd, zoals BMI, meting van de omtrek van het hoofd en de arm en verificatie van huidplooien.
Wat is het verschil tussen marasmus en Kwashiorkor?
Net als marasmus is kwashiorkor een vorm van eiwit-energie ondervoeding, maar het wordt gekenmerkt door een extreem eiwitgebrek dat leidt tot symptomen zoals oedeem, droge huid, haaruitval, groeiachterstand, opgeblazen gevoel in de buik en hepatomegalie. , vergrote lever.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gebeurt de behandeling van ondervoeding, inclusief marasmus, in fasen met als doel de hoeveelheid ingenomen calorieën geleidelijk te verhogen om darmveranderingen te voorkomen, bijvoorbeeld:
- Stabilisatie, waarbij voedsel geleidelijk wordt geïntroduceerd met als doel metabolische veranderingen om te keren;
- Revalidatie, waarbij het kind al stabieler is en dus de voeding wordt geïntensiveerd zodat er gewichtsherstel en groeistimulatie is;
- Follow-up, waarbij het kind periodiek wordt gecontroleerd om terugval te voorkomen en continuïteit van de behandeling te waarborgen.
Daarnaast is het belangrijk om naast het signaleren van bijvoorbeeld de tekenen van een mogelijke terugval, het familielid of de voogd van het kind te begeleiden over hoe de behandeling verloopt en hoe het kind moet worden gevoed. Lees meer over ondervoeding en hoe de behandeling wordt uitgevoerd.