Longabces is een holte die pus bevat, ontstaan door een necrose van het longweefsel, als gevolg van een microbiële infectie.
Over het algemeen vormt het abces zich tussen 1 en 2 weken na besmetting door het micro-organisme, wat meestal gebeurt als gevolg van een complicatie van longontsteking veroorzaakt door aspiratie van de inhoud van de mond of maag, omdat ze bacteriën bevatten die dit type waarschijnlijker zullen ontwikkelen van letsel. Begrijp hoe aspiratiepneumonie ontstaat.
De diagnose wordt gesteld door de arts door middel van de evaluatie van het ziektebeeld, longradiografie en bloedonderzoek. Vervolgens is het essentieel om de behandeling te starten met antibiotica die helpen bij het bestrijden van de micro-organismen die het veroorzaken, in combinatie met voedingsondersteuning en fysiotherapie. In ernstigere gevallen kan pulmonale drainage nodig zijn.
Longabces symptomen
De belangrijkste symptomen van een longabces zijn:
- Koorts;
- Kortademigheid en vermoeidheid;
- Hoest met mucopurulente afscheiding, die een onaangename geur en bloedstrepen kan bevatten;
- Pijn op de borst die erger wordt bij het ademen;
- Verlies van eetlust;
- Gewichtsverlies;
- Nachtelijk zweet en koude rillingen.
De verslechtering van het ziektebeeld kan dagen tot weken duren, afhankelijk van de bacterie die de infectie veroorzaakte, de gezondheidstoestand en de afweer van het lichaam van de getroffen persoon. Over het algemeen wordt slechts één abces gevormd met een diameter van meer dan 2 cm, maar in sommige gevallen kunnen er tijdens infectie meerdere abcessen optreden.
Wanneer er tekenen en symptomen optreden die op dit type longinfectie kunnen duiden, is het noodzakelijk om zo snel mogelijk de longarts te raadplegen of naar de eerste hulp te gaan, zodat de oorzaak wordt vastgesteld en de juiste behandeling onmiddellijk wordt gestart.
Hoe is de diagnose
De diagnose van longabces wordt gesteld door de arts, door middel van de analyse van symptomen, lichamelijk onderzoek, naast tests zoals thoraxfoto, die de aanwezigheid aantoont van infiltraten van secretie in de longen en de holte, meestal afgerond, gevuld met pus en lucht.
Bloedonderzoeken, zoals een volledig bloedbeeld, kunnen helpen bij het aantonen van de aanwezigheid van een infectie en het beoordelen van de ernst. Computertomografie van de borstkas daarentegen kan helpen om de locatie van het abces beter te bepalen en om andere complicaties te observeren, zoals een longinfarct of ophoping van pus in het pleuravocht.
De identificatie van het micro-organisme kan in sommige gevallen nodig zijn, vooral om de behandeling te begeleiden, en hiervoor kan een kweek van pulmonaal sputum worden uitgevoerd, of het verzamelen van materiaal van infectie door bijvoorbeeld tracheale aspiratie of thoracentese, of zelfs door een bloedkweek. . Kijk hoe de test wordt uitgevoerd om het beste antibioticum te identificeren om de infectie te behandelen.
Wat veroorzaakt een longabces
Longabces wordt veroorzaakt wanneer micro-organismen, meestal bacteriën, zich in de longen nestelen en weefselnecrose veroorzaken. De penetratie van micro-organismen kan gebeuren via de volgende mechanismen:
- Aspiratie van besmettelijk materiaal (meest voorkomende oorzaak): komt vaker voor bij alcoholisme, drugsgebruik, coma of anesthesie, waarbij bewustzijnsverlies het opzuigen van inhoud uit de mond of maag vergemakkelijkt, evenals bij sinusitis, infecties in de tandvlees, tandbederf of zelfs als u geen effectieve hoest kunt krijgen;
- Pulmonale infectie;
- Kanker;
- Directe traumatische penetraties in de longen;
- Verspreiding van infecties van een naburig orgaan;
- Longembolie of infarct.
Wanneer een longabces ontstaat door een directe infectie van de long, wordt het als primair gekenmerkt . In gevallen waarin het ontstaat als gevolg van complicaties door pulmonale veranderingen, zoals de verspreiding van infectie vanuit andere organen of longembolie, wordt het secundair genoemd .
Enkele van de meest voorkomende micro-organismen als oorzaak van longabces zijn Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa of Streptococcus pyogenes, of anaërobe bacteriën, zoals Peptostreptococcus, Prevotella of Bacteroides sp . Schimmel- of mycobacteriële abcessen zijn zeldzamer en komen vaker voor bij mensen met een zeer zwakke immuniteit.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
De behandeling van een longabces vindt plaats met antibiotica zoals clindamycine, moxifloxacine of ampicilline / sulbactam, bijvoorbeeld gedurende gemiddeld 4 tot 6 weken, afhankelijk van het veroorzakende micro-organisme en de klinische toestand van de patiënt.
Tijdens de acute fase zijn ook voedingsondersteuning en respiratoire fysiotherapie geïndiceerd. Als de eerste behandeling niet effectief is, moet een operatie worden uitgevoerd om het abces af te voeren en in het laatste geval het deel van de necrotische long te verwijderen.
Fysiotherapie voor longabces
Fysiotherapie is belangrijk om het herstel te bevorderen en wordt gedaan door:
- Posturale drainage: na lokalisatie van het longabces wordt het individu in de richting van de bronbronchus gepositioneerd om vervolgens door hoesten de secreties te elimineren;
- Ademhalingskinesiotherapie: ademhalingsoefeningen zijn gericht op het vergroten van de borstuitzetting en het normaliseren van het longvolume;
- Stimulerende spirometrie: de persoon wordt geïnstrueerd om diep in te ademen (lucht in de longen te trekken) en dit een paar seconden vast te houden. Het kan worden gedaan via apparaten zoals Respiron;
- Aspiratie van afscheidingen als de persoon niet kan hoesten.
Fysiotherapie voor longabcessen is het meest effectief bij samenwerkende mensen die reageren op verzoeken om hoest- en ademhalingsoefeningen. Lees meer over hoe ademhalingsfysiotherapie wordt gedaan en waarvoor het dient.