De schildklierknobbel is een kleine knobbel die in de nek ontstaat en meestal goedaardig is en geen reden tot bezorgdheid of behandeling behoeft, vooral niet bij oudere mensen. Het wordt echter altijd aanbevolen om een knobbel te laten onderzoeken door een endocrinoloog of huisarts om de oorzaak te onderzoeken.
Er worden dus verschillende tests uitgevoerd om goedaardigheid te bevestigen of tekenen van maligniteit worden geverifieerd, waardoor meer specifieke tests nodig zijn om de diagnose kanker te stellen en een geschikte behandeling te starten. Kijk wat de tekenen en symptomen zijn die wijzen op schildklierkanker.
Symptomen van schildklierknobbels
De meeste knobbeltjes in de schildklier veroorzaken geen symptomen, te herkennen aan de aanwezigheid van een 'knobbel' in de nek. In sommige gevallen kunnen schildklierknobbeltjes echter symptomen veroorzaken zoals:
- Keelpijn;
- Zwelling van de nek;
- Moeite met ademhalen of slikken;
- Gewichtsverlies zonder duidelijke oorzaak;
- Tremoren en nervositeit;
- Heesheid of stemverlies.
Bij verdenking op een schildklierknobbeltje is het raadzaam om voor onderzoek een huisarts of een endocrinoloog te raadplegen.
Welke examens te doen
De diagnose van de schildklierknobbel wordt door de arts gesteld door middel van lichamelijk onderzoek door palpatie van de nek. Na identificatie worden laboratoriumtests gevraagd, zoals TSH, T3, T4, anti-TPO en calcitonine, en beeldvormende tests, zoals echografie en schildklierscintigrafie.
Op basis van de resultaten van de gevraagde onderzoeken kan de arts de voltooiing van de Fine Needle Aspiration Puncture (PAAF) aanvragen, waarbij een klein stukje van de knobbel wordt verwijderd en naar het laboratorium wordt gestuurd voor analyse en bevestiging van de goedaardigheid. of maligniteit. Ken de tests die de schildklier evalueren.
Tekenen dat de knobbel kanker kan zijn
Enkele tekenen die erop kunnen wijzen dat de knobbel kwaadaardig kan zijn en dat het kanker is, zijn wanneer:
- Harde knobbel met snelle groei:
- Leeftijd jonger dan 20 of ouder dan 60 jaar;
- De knobbel heeft onregelmatige randen;
- Er zijn veranderingen in de stem, zoals heesheid of verlamming van de stembanden;
- Andere gevallen van schildklierkanker in de familie;
- De persoon heeft al bestralingstherapie gehad in het hoofd-halsgebied.
Er zijn onderzoeken die aangeven dat de hoogste hoeveelheid TSH erop wijst dat de knobbel kwaadaardig kan zijn, maar veel mensen bij wie schildklierkanker is vastgesteld, hebben nooit veranderingen in bloedtesten of biopsie ondergaan, maar ontdekten pas na de analyse die werd uitgevoerd na het verwijderen van de knobbel. .
Als het individu slechts 1 knobbel heeft met een diameter van maximaal 1 cm, mag de arts, zolang deze niet kwaadaardig is, geen enkele vorm van behandeling aangeven, maar alleen de uitvoering van een jaarlijkse schildklier-echografie en bloedonderzoek aangeven.
Soorten schildklierknobbels
Bij het identificeren van een knobbel in de schildklier, moet de classificatie ervan worden geëvalueerd door middel van Doppler-echografie om te bepalen of het goedaardig of kwaadaardig is en welke therapeutische maatregelen moeten worden genomen. De classificatie kan worden gedaan:
| Volgens Lagalla et al | Volgens Chammas et al |
| Type I: afwezigheid van vascularisatie | Patroon I : afwezigheid van vascularisatie |
| Type II: perinodulaire vascularisatie | Patroon II: alleen perifere vascularisatie |
| Type III: peri- en intranodulaire vascularisatie | Patroon III : Perifere vascularisatie groter dan of gelijk aan centraal |
| --- | Patroon IV: Centrale vascularisatie groter dan perifeer |
| --- | Patroon V: alleen centrale vascularisatie |
De endocrinoloog kan het schildklierknobbeltje ook classificeren als:
- Hypoechogeen: minder dichte massa dan bot en daarom kan de knobbel gevuld zijn met vloeistof of lucht;
- Isoechogeen: vaste massa met dezelfde dichtheid als het bot en die normaal een cirkelvorm heeft;
- Hyperechogeen: massa met een grotere dichtheid dan bot, wat kan duiden op een schildklierknobbeltje met verkalking.
Knobbeltjes met centrale vascularisatie zijn waarschijnlijker kwaadaardige tumoren.
Hoe schildklierknobbels te behandelen
De behandeling wordt alleen toegepast als de persoon symptomen heeft, als er kans is op schildklierkanker of als de knobbel groter is dan 3 cm. De meest gebruikte behandelingen zijn:
- Chirurgie : het wordt vooral gebruikt voor knobbeltjes groter dan 3 cm en in geval van kwaadaardige knobbeltjes om alle kankercellen te verwijderen, maar het kan ook worden gebruikt om goedaardige knobbeltjes te behandelen wanneer ze moeilijk ademen of slikken veroorzaken, aangezien ze erg groot zijn. Leer alles over een operatie om de schildklierknobbel te verwijderen.
- Levothyroxine middelen , zoals Synthroid of Levoid: gebruikt bij knobbeltjes dat veranderingen in hormonen genereren, waardoor hypothyreoïdie.
Na een operatie met een operatie kan het nodig zijn om hormoonvervanging te doen en om regelmatig, minstens twee keer per jaar, een consult bij de endocrinoloog te hebben.
Bekijk in de volgende video hoe u schildklierproblemen kunt voorkomen en behandelen:
Wat zijn de oorzaken van een schildklierknobbeltje
De oorzaken zijn nog niet volledig bekend, maar het is bekend dat vrouwen het meest worden getroffen en dat degenen die andere mensen in de familie hebben met een schildklierknobbel, meer kans hebben om dergelijke knobbeltjes te ontwikkelen.
Hoe de schildkliernodus de zwangerschap beïnvloedt
De vrouw met een knobbel in deze klier heeft niet meer moeite om zwanger te worden dan de anderen. De aanwezigheid van een knobbel in de schildklier tijdens de zwangerschap kan echter veranderingen in de productie van hormonen veroorzaken en als dit gebeurt, moet de zwangere vrouw medicijnen gebruiken die helpen om de werking van de schildklier te reguleren, waardoor wordt voorkomen dat de baby met een vertraagde lichamelijke ontwikkeling wordt geboren. of mentaal, bijvoorbeeld.